De Galapagos Archipel

Hola amigos!

Allereerst een korte introductie vooraf aan dit verhaal! Eindelijk volgt dan het verhaal over de Galapagos. Omdat wij nooit kort van stof zijn (en nu zeker niet), hebben wij alle begrip voor de mensen die het verhaal niet geheel aflezen. Het reisblog is immers ook ons dagboek en herinnering en daarom sparen wij kosten nog moeite! Voor degene die wel de tijd hebben omdat er geen Voice of Holland op TV is, de krant niet interessant is, en het werk voor vandaag gedaan is, zet het koffiezetapparaat maar aan en laat hem flink vollopen, je zult het zeker nodig hebben ;-)!

Op 22 februari was het dan eindelijk zover: `s ochtends bijtijds op om naar het vliegveld te gaan voor onze vlucht naar de Galapagos! Na alle incheck perikelen (en dat is bij de Galapagos heel wat meer dan je gewend bent) en een vlucht van bijna twee uur, kwamen we dan aan op één van de beroemste eilanden archipel ter wereld. Door de gebeurtenissen van de avond ervoor (onze Ipods waren jammerlijk gestolen :-() zat de stemming er nog niet direct goed in. Dus terwijl Ran nog flink zat te mokken over het gebeuren was het kleine kind in Tamara allang weer opgestaan. Vol overtuiging zat ze direct na aankomst foto´s te maken van het prachtige landschap met een paar jonge pelikanen die leerden vissen en van rode krabbetjes tegen de kade op. Bij Ran zou het nog wel een paar uurtjes langer duren, maar uiteindelijk kan niemand de charme van de Galapagos weerstaan! :-) Direct bij aankomst in de haven is het meteen duidelijk dat je in een andere wereld terecht bent gekomen. Zeeleeuwen liggen heerlijk te relaxen, Blue-Footed Boobies vliegen boven je hoofd en maken spectaculaire duiken in het water op zoek naar vis, terwijl je moet oppassen dat je niet struikelt (letterlijk...Tamara natuurlijk weer ;-)!) over de marine iguanas (zeeleguanen).

Ons verblijf op de Galapagos hadden we van te voren geregeld via vrienden van Ran in Quito. Bij aankomst met het vliegtuig op het eiland Baltra stond er dan ook al een gids op ons te wachten met een bordje ´Miss Blommers and Mr Freman´ (tja, je kunt blijkbaar niet alles hebben ;-)). Erg aardige kerel dus we waren een beetje teleurgesteld toen hij na de transfer naar Puerto Ayora (eiland Santa Cruz) al gelijk weer afscheid van ons nam. We zouden namelijk direct doorgaan naar het eiland Isabela en daar zou een andere gids ons weer opvangen. Het vervoer naar Isabela betrof een watertaxi. Nu hoef je hierbij niet te denken aan een langzame boottaxi, want deze taxi had 2 x 225PK en blies de 18 passagiers inclusief zware bagage in minder dan 2 uur naar Isabela. Moet wel gezegd worden dat het een bumpy ride was ;-)! En hoewel het eiland prachtig is, kwam er toen toch wel een kleine desillusie. We hadden namelijk het idee dat de paar dagen die wij hier hadden geboekt redelijk exclusief, of in elk geval zonder al teveel andere toeristen zouden zijn. Voor 2 nachten, 3 dagen hadden we namelijk per persoon 340 dollartjes neergeteld. Niets bleek minder waar te zijn. Het hotel was goed, maar eenvoudig (al belandden wij wel in de grootste kamer, het leek wel een balzaal!) en tot onze teleurstelling niet op een erg goede locatie. De organisatie was chaotisch en men was duidelijk niet goed op de hoogte van hoe lang we nou precies zouden blijven. En de eerste ´tour´ naar de flamingo lagune, bleek 5 minuten van het hotel om de hoek te zijn. Een simpele wandeling dus die je prima zelf had kunnen doen! Tja, en als je dan ook nog eens allerlei hostals aan het water ziet en je zelf net 2 maanden individueel hebt gereisd, dan baal je wel even dat je dat niet hier ook zelf hebt gedaan! Een kleine rekensom van onze kant leerde dat de werkelijke prijs van het geheel niet meer had kunnen zijn dan 180 - 200 dollar en dat was toch wel even een zure appel om doorheen te bijten (later zouden we erachter komen dat exact dezelfde tour voor 180 dollar in Puerto Ayora werd verkocht en we kunnen jullie vertellen dat we het daar in Quito toch nog wel even uitgebreid over hebben gehad...) Maar goed, bij een prachtige zonsondergang op een hagelwit bounty strand, dan kun je toch ook weer niet anders doen dan genieten! En uiteindelijk was het met de groep wel erg gezellig. Die bestond voornamelijk uit een aantal Amerikaanse dames, waarbij Regina en Calley echte gezellige New Yorkers waren (dat wordt dit jaar toch nog maar even een weekendje naar NY plannen! :)) en er `s avonds dus nog een paar drankjes werden gedaan in een leuke tent aan het strand.

De volgende dag was het weer erg vroeg dag. We werden namelijk al om 7 uur aan het ontbijt verwacht want we hadden een behoorlijk volle dag voor de boeg: `s ochtends zouden we een 16 kilometer wandeling maken naar de vulkaan de Sierra Negra en`s middags stond er nog snorkelen op het programma. Na het smeren van onze bammetjes voor de lunch, vertrokken we in een open truck richting de voet van de vulkaan. De hotelmanager dacht niet dat het zou gaan regenen maar adviseerde wel voor de zekerheid om een plastic zak mee te nemen voor je fotocamera. En dat zou helaas een erg nuttig advies blijken te zijn! De wandeling omhoog was voor onze Amerikaanse vriendinnen behoorlijk pittig. Blijkbaar hadden wij echter toch een goede conditie opgebouwd in de weken dat we in de Andes hadden gezeten, want dit liepen we fluitend (jaja, dat lezen julie dus goed!)! De vulkaan Sierra Negra heeft de op een na grootste vulkaankrater ter wereld (de grootste is de Ngorongoro krater in Tanzania die we toevallig vorig jaar hebben bezocht :)) en is een nog steeds actieve vulkaan die nog niet zo lang geleden diverse uitbarstingen heeft gehad. De grootste uitbarstingen dateren uit 1963 en 1979 waarbij de vulkaan tot wel een maand lang lava spuwde! De meest recente uitbarsting was in 2005. Doordat bij een uitbarsting steeds slechts een gedeelte van de vulkaan overstroomt met lava en magma, is het landschap zeer divers. Sommige stukken zijn groen terwijl andere gedeeltes nog echt pikzwart zijn. Daarbij komt dat de verschillende soorten lavastromen ook nog eens voor een gevarieerd landschap zorgen. Zogenaamde 'A' lavastromen zorgen voor een ruw oppervlak dat bezaaid ligt met rotsblokken, terwijl de Phoehoe lava bestaat uit basaltisch lava dat zorgt voor een glad golvend oppervlak. En gezamelijk zorgt dit voor een absoluut surreëel maanlandschap wat echt prachtig is om te zien! Omdat we wat trager vooruit waren gekomen doordat niet iedereen het even gemakkelijk had tijdens de wandeling, wilde onze gids eigenlijk de wandeling niet helemaal afmaken, maar een beetje overredingskracht van Ran z`n kant zorgde er uiteindelijk voor dat we toch de hele wandeling hebben kunnen doen. En het was het waard, want het einde bood zonder twijfel de meest spectaculaire landschappen!

Nadat we al een stuk waren terug gelopen om de achterblijvers op te halen die niet het hele stuk waren meegelopen, was het tijd voor een korte rustpauze voor de lunch. Inmiddels was het licht gaan regenen, maar na alles wat wij al hadden gehad aan regen, maakten we ons niet druk. Todat we tien minuten na de lunch aan het lopen waren en de spreekwoordelijke hel uitbarste! We kregen echt het gevoel dat ze daarboven nog een appeltje te schillen hadden met ons want we werden echt zeik en zeik nat :-S (het heeft dagen geduurd voordat onze schoenen opgedroogd waren)! Ergens schuilen ging niet, dus er zat niks anders op dan verstand op nul, en gaan. Door de regen heen hebben we het volledige stuk terug naar het beginpunt moeten lopen. Daar stond gelukkig al wel de truck te wachten om ons terug te brengen naar ons hotel.

Na nauwelijks een kwartier tijd om ons om te kleden was het vervolgens alweer tijd voor onze snorkeltrip. Met een panga (zodiac) vertrokken we eerst naar Isla Tintoreras, een eilandje vlak voor de kust van Isabela. Nog voor we goed en wel aan land waren, werden we al begroet door een kleine Galapagos pinguïn kolonie. Het was weliswaar een kleine kolonie (16 stuks en daarmee hadden wel al mazzel), maar die beesten blijven leuk :-). Voor de liefhebbers enige achtergrond informatie: de Galapagos pinguïns zijn de meest noordelijke pinguïns die boven de evenaar in het wild leven. Ze kunnnen hier overleven door de verschillende getijde (vooral koude) stromingen die voedsel aanvoeren. Sinds eind jaren´90 zijn er helaas niet zoveel pinguïns meer te vinden op de Galapagos (<1.000) El niño heeft destijds veel invloed gehad doordat er weinig voedsel met de getijstromen voor de pinguïns werd aangevoerd, hierdoor is de populatie destijds gehalveerd!

Na de pinguïns te hebben bewonderd, maakten we allereerst een wandeling over Isla Tintoreras. Deze wandeling bracht ons langs ontzettend veel zeeleguanen (bijna allemaal vrouwtjes), we bleven er maar over struikelen! Het was wel leuk om te zien hoe deze beesten bezig waren met het prepareren van een nest voor de eitjes. Er werd dikwijls een goed robbertje om gevochten omwille van het terrotorium. Tussen deze beesten vonden we ook nog een kleine zeeleeuwenkolonie, waarbij we nog het geluk hadden om een paar kleintjes te zien die lekker bij moeders aan het drinken waren :-).

Na deze wandeling zouden we dan eindelijk gaan snorkelen. En weer hadden we deze dag pech, door het verkeerde getij op het moment van snorkelen zagen we maar bar weinig :-(! Echter werd de dag gelukkig toch nog besloten met het vinden van een zeeschilpad. En hiermee hebben we vervolgens ook meteen maar tien minuten gesnorkeld! Werkelijk waar fantastisch :-D! O ja, en Tam had ook nog haar eerste zeeleeuw voorbij zien flitsen.

En met het einde van onze snorkeltrip zat de dag er alweer op voor ons. Ofschoon het tegenvallende weer en de slechte tij niet in ons voordeel waren, was de dag, mede door de leuke groep aan mensen toch zeer geslaagd!

En dan, vijf uur ´s ochtends…… opstaan :-S! Om zes uur zou de watertaxi ons weer terug brengen naar het eiland Santa Cruz waar we rond lunchtijd aan boort zouden gaan van onze boot de Guantanamera. Wellicht vragen jullie je af waarom we dan in vredesnaam om 6:00 uur de taxi moesten hebben? (wij in elk geval wel!) Het antwoord is vrij simpel, alles, maar dan ook alles op de gehele archipel is afgestemd op de aankomst-en vertrektijden van de vliegtuigen met toeristen. Gezien het feit dat alle vier de dagelijkse vliegtuigen landen en vetrekken in de ochtend, valt alles hiermee samen. Maar goed, we werden om 8.00 uur gedropt in de haven en nadat onze spullen alvast waren afgegeven, konden we onszelf gaan vermaken op het eiland. Gezien de eerdere ervaring van Ran op het eiland, begaven we ons naar het Darwincenter. Nog voordat we daar aankwamen konden we eerst genieten van de grappige taferelen bij de visafslag. Hier wordt een deel van de gevangen vis op het eiland verwerkt voor consumptie. Hier hebben de pelikanen en zeehonden echter ook weet van. Zij staan ongeduldig te dringen en te bekvechten voor alle resten die vrijkomen tijdens het fileren van de vis. Je kijkt je ogen uit en houdt buikpijn over van het lachen.
Hierna kwamen we dan eindelijk aan bij het Darwincenter. In het Darwincenter wordt uitleg gegeven over de schildpadden en hier vinden tevens onderzoeks- en fokprogramma´s plaats voor de verschillende soorten landschildpadden die met uitsterven bedreigd worden. Bijna ieder Galapagos eiland heeft (of had) zijn eigen landschildpaddensoort! Eèn van de bekendste schildpadden hier is Lonesome George, de enige schildpad die is overgebleven van zijn soort. Ze proberen al tientallen jaren om een geschikt vrouwtje voor hem te vinden, maar blijkbaar is hij erg kieskeurig, want pas afgelopen jaar is hij eens een beetje plezier met ze gaan maken ;-) Helaas heeft dat niet geleid tot levensvatbare eieren dus nu wordt er een nieuwe dame voor hem gezocht. Daarnaast vindt er ook nog een landleguanen fokprogramma plaats voor Baltra. Dit eiland was tijdens de tweede wereldoorlog een Amerikaanse militaire basis en het vliegveld hiervan is tegenwoordig in gebruik voor de toeristenvluchten. In de loop van de tijd is het ecosysteem op dit eiland zo aangetast dat vrijwel alle dieren hier zijn uitgestorven. Tijdens een experiment van de onderzoekers van het Darwincenter ergens in de jaren `30-40 heeft men landleguanen van Baltra uitgezet op een ander eiland. Hierdoor is deze soort dus niet volledig uitgestorven. Middels een fokprogramma proberen ze nu de oorspronkelijke eilandbewoners weer opnieuw uit te zetten. Toch grappig, ten tijde van het experiment hadden ze dit nooit kunnen voorzien, maar het uitsterven van een diersoort is hierdoor wel voorkomen!

Na dit bezoek werden we om twaalf uur verwacht op onze boot. Eindelijk kon dan het echte werk gaan beginnen! De Guantanamera was zeker niet om over te klagen (bleek later dat deze boot eigendom is van de burgemeester van Puerto Ayora, toch een geinig detail). Alhoewel de cabine vrij klein was met een mooi stapelbed (maar wat had je anders verwacht), was het dek ruim en plezierig van opzet. Hier konden we ons wel even vermaken :-)! Na de lunch was het tijd voor een trip naar de highlands van Santa Cruz. Tijdens deze trip zouden we op zoek gaan naar de landschildpadden van Santa Cruz in hun natuurlijke omgeving. Nadat we aangekomen waren op deze ietswat toeristische plek (understatement), kregen we allereerst uitleg over de schildpadden. Behalve dat ze een levensverwachting hebben tot wel 150 jaar (er zijn zelfs verhalen van 200 jaar!), kunnen deze jongens ook wel 450 kilo wegen bij volledige volwassenheid! Een groot deel van het gewicht zit natuurlijk in de schild en ze hadden daar ook een aantal schilden liggen van volwassen dieren die een natuurlijke dood zijn gestorven. De schilden zijn zo groot dat je zelf ook mocht proberen hoe het voelt om schildpad te zijn (zie de foto´s voor het resultaat! ;-)) Na de uitleg volgde een tour op zoek naar de schilpadden in het wild. Maar alsof het ons nooit wilde loslaten..... weer barstte een hevige regebui los! Waar Ran na een paar seconden er al de brui aangaf (was er immers al geweest), ging Tam tot het bittere eind door met als gevolg….. weer een nat pak (onze verhalen worden zo wel een beetje eentonig, haha)! Toen de ergste regen voorbij was kwam Ran ook even aangelopen (maar had wel even snel een stel laarzen gesjagerd). Ondanks de regen en de ontstane regenpoelen in het grasland, waren de enkele schilpadden die we gezien hebben een fantatisch fenomeen :-D!

Na de schildpadden stond er nog een bezoek aan de lavatunnels op het programma. Een lavatunnel is een natuurlijke tunnel waardoor lava stroomt of heeft gestroomd. Door de vulkanische aard van de Galapagos zijn er verschillende van dit soort tunnels in allerlei grote, waarvan de grootsten ook bezocht kunnen worden om doorheen te lopen. Op zich erg interessant, maar door alle nattigheid regende het zelfs binnenin de tunnel die wij bezochten! We hebben er dus even een korte blik in geworpen en maakten toen snel weer dat we wegkwamen :-S!

Terug op de boot maakten we kennis met de overige toeristen en al snel volgde het avondeten. Na zo´n lange dag waren we flink moe en na nog even op het dek te hebben gechilld gingen we bijtijds ons mandje in! `s Nachts voer de boot naar het eerste eiland Rabida en dat was in ons bedje goed te merken. Tijdens het avondeten waren gelukkig ook zeeziektepillen aangeboden (1 pil zou ervoor zorgen dat je niet zeeziek werd en bij 2 zou je heerlijk gaan slapen...) Nou, we kunnen jullie wel vertellen dat we `s nachts errug blij waren dat we van dit aanbod gebruik hadden gemaakt (twee voor Randy dus ;-))!

De volgende ochtend werd er eerst een wandeling gemaakt op Rabida. Dit eiland heeft als bijzonder kenmerk dat de stranden donkerrood van kleur zijn. Na de wandeling was het tijd voor onze eerste snorkeltrip. Dat was al gelijk een succes met een glimp van een (kleine) haai en 2 zeeleeuwen. Hierna zette de boot koers naar het eiland Bartolomé, de volgende stop van onze cruise. Tijdens de tocht kregen we gezelschap van een groep fregatvogels die vrijwel de hele weg met ons meevlogen. Fregatvogels worden ook wel de piraten van de Galapagos genoemd omdat ze zelf niet in het water kunnen vissen (als hun veren nat worden kunnen ze niet meer opstijgen) en dus vis van andere vogels stelen. Bijzonder aan deze vogels is ook het mannetje die zijn rode keel tot grote proporties kan opblazen in zijn poging om de vrouwtjes te versieren (zie onze foto´s :-D). Aangekomen op Bartolomé was het eerst tijd voor de lunch. En daarna was het tijd voor een ander schouwspel dat iedereen op de boot in beslag nam: we hadden 3 haaien (Black Tipped Reef Shark) die rondom onze boot heen cirkelen! Toen de nieuwigheid hier ook uiteindelijk een beetje vanaf was (en geloof ons, dat duurde een hele tijd!) was het tijd voor onze tweede snorkeltrip. Deze trip zou uiteindelijk met stip op nummer 1 komen te staan doordat we hier onder water een aantal pinguïns tegenkwamen die aan het vissen waren. Pijlsnel zijn ze, maar wat een feest om te zien :-D! We hadden zelfs het geluk om ze 2 keer tegen te komen waarbij we ze zeer goed hebben kunnen zien en ze ook erg dichtbij kwamen. We hebben geprobeerd om een foto van ze te nemen, maar zullen pas in Nederland weten of dat is gelukt (we hadden een echte ouderwetse wegwerp-onderwater-camera gekocht). Voor de zekerheid hebben we ook wat onderwaterfoto´s gekregen van een Duitse jongen bij ons op de boot, dus als je geïnteresseerd bent, kun je ´onze´ pinguïns al wel gelijk bewonderen :-). Naast de pinguïns waren de andere highlights van deze trip een White Tipped Reef Shark (1,5 - 2 meter lang en niet gevaarlijk) en een Spotted Eagle Ray. Ook de omgeving onder water is erg bijzonder doordat ook hier het lavalandschap doorloopt en dat is erg mooi onder water! En we zouden het bijna vergeten, maar uiteraard hebben we ook genoeg mooie kleurrijke vissen gezien :-D!

Aan het eind van de middag stond er tot slot nog een wandeling voor Bartolomé op het programma. Ook hier zagen we weer een totaal surreël lavalandschap, maar het zag er toch weer helemaal anders uit dan wat we op Isla Isabela hadden gezien. We hebben wat foto´s proberen te maken om jullie een indruk te kunnen geven, maar hier geldt waarschijnlijk het aloude cliché ´je moet er geweest zijn´... Voor de echt geïnteresseerden hebben we ook nog wat filmpjes gemaakt, maar wegens de uploadsnelheid kunnen we die helaas niet online zetten. Wellicht een goede reden om na april weer eens langs te komen op de Basilica? ;-)

Gedurende de avond en nacht werd er vervolgens gevaren naar het eiland Genovesa. Dit eiland ligt wat verder noord en wordt daarom minder aan gedaan dan veel van de andere eilanden waarop bezoek mogelijk is (een aantal eilanden zijn volledig beschermd namelijk). Het was dus wel een stukje verder varen, maar we hadden geluk: de zee was zeer rustig en we hadden een erg relaxte overtocht (dit schijnt in andere maanden wel eens anders te zijn en schijnt dan zelfs een van de meest heftige tochten te zijn!). Geinig detail: tijdens deze overtocht doorkruis je ook de evenaar :-). Verder kunnen we jullie vertellen dat als je zo ´s nachts op de oceaan bent zonder enig licht (de boot doet dan zijn lichten uit vanwege de volgels die de boot volgen en soms tegen de boot aan vliegen :-S!), je de sterren en de melkweg waarin we met z´n allen leven, fantastisch kunt zien! Ran heeft zelfs nog vallende sterren gezien!

Onze derde dag van de cruise zouden we volledig op Genovesa doorbrengen. `s Ochtends vroeg maakten we een wandeling vanaf de Philips Steps waar we voor het eerst kennismaakten met de Red-Footed Booby. Het eiland Genevosa is overigens de enige plek ter wereld waar deze vogel voorkomt wat het dus wel weer zeer bijzonder maakt*. Naast de Red-Footed Booby zagen we hier ook andere vogels in overvloed waaronder Nazca Boobies, Blue-Footed Boobies, Giant Frigates (de al eerder beschreven fregatvogels), Galapagos dove (deze duif komt alleen op de Galapagos voor) en de Short Ear Owl. Deze laatste is de enige uil ter wereld die overdag jaagt ipv `s nachts (dit omdat zijn prooi alleen dan aanwezig is, een mooi voorbeeld van Darwins theorie) en laten wij nu net getuigen zijn van een geslaagde jacht! Zelfs onze gids had dit nog maar 1 keer eerder gezien, dus dat was dan wel weer een geluk! :-D

Na de wandeling was het weer tijd voor een snorkeltripje. Deze keer zouden we een plek opzoeken waar hamerhaaien vaak worden gespot. De kans om deze haaien te zien is ongeveer 60%. Helaas hadden we wederom een slechte tij waardoor het zicht niet zo goed was. Ondanks dat we wisten dat deze haaien ongevaarlijk zijn, gaf dit toch (vooral bij Tam) wel wat kriebels in de buik. Stel je voor: je snorkelt op een plek waar het behoorlijk diep is, je hebt weinig zicht en je weet dat de mogelijkheid bestaat dat er ieder moment een groot monster (nou ja, ... ) op kan duiken! Helaas hadden we pech: geen hamerhaai voor ons om aan het lijstje toe te voegen... :-(.

Na ons mislukte snorkeltripje was het tijd om te lunchen en even te relaxen aan boord. In de middag hebben we nog een wandeling gemaakt vanaf een andere landingsplaats op Genovesa: een prachtig mooi wit bounty strand. Je zou zeggen dat we inmiddels toch een beetje verwend moesten zijn met alle dieren, maar ondanks de hitte was het toch weer een erg leuke wandeling met slapende Red-Footed Boobies (zag er erg grappig uit hangend met hun kop naar beneden), jonge pluizige Boobies, adolescente reigers (die nog het meest doen denken aan het verhaal van het lelijke eendje), zwemmende leguanen en Ran die een boom nadoet in de hoop dat een jonge Red-Footed Booby op zoek naar een landingsplaats erin tuint :-P! Maar goed, het was toch wel ontzettend warm dus onze laatste keer snorkelen kwam daarna wel als een verademing! We gingen vanaf het strand het water in en na een tijdje met een White-Tip Shark te hebben gezwommen, konden we op het strand nog genieten van een zeeleeuw die heerlijk lag te zonnen. Blijft ongelooflijk hoe dichtbij je mag en kunt komen!

De volgende dag was het alweer tijd voor een bezoekje aan ons laatste eiland: North Seamour. We werden vroeg gewekt waarbij de eerste ronde gold voor degene die de zonsopgang wilden zien. Aangezien wij bij voorkeur niet van die vroege vogels zijn en de zonsopgang al hadden gezien bij onze vroege uurtjes op Isla Isabela, lieten we dit maar even voor wat het was. De tweede ronde gold voor de boot die ons zou afzetten op het eiland en deze haalden we tenauwernood (zo kennen jullie ons weer! ;-))! Vanwege de muggen werd dit een wandeling in sneltempo, maar dit was het eerste eiland waar we de landleguanen zagen. Het was het dus wel weer waard (en dan hebben we het nog niet eens over de drie baby zeeleeuwen die midden op het pad lagen, zo schattig!). Maar goed, aan al het goede komt een eind en om 8.00 uur werden we afgezet bij het vliegveld. Voor de mensen die direct terug zouden vliegen naar het vaste land erg handig, maar wij hadden besloten om ons verblijf nog een klein beetje te verlengen. De regen in Quito en het gevoel dat ons bezoek aan Isla Isabela te kort was geweest had ons een paar dagen ervoor doen besluiten om ons vlucht drie dagen uit te stellen. Met een deel van onze groep (een gepensioneerd Canadees stel, een Duitse studente (Rafaella) en een Amerikaanse dame (Wendy)) zijn we daarom teruggereisd naar Puerto Ayora. En toen kwam de vraag: wat gaan we de laatste drie dagen doen? Dit lijkt een simpele vraag, maar het heeft ons uiteindelijk ruim 4 uur gekost met als resultaat dat we samen met Rafaella en Wendy besloten om in Puerto Ayora te blijven en de volgende dag een snorkeltour te doen naar het eiland Floreana. Floreana was volgens de plaatselijke agent een van de beste plekken om te snorkelen samen met Bartolomé en in Ran´s weblog van 4 jaar geleden werd Floreana ook om deze reden genoemd. Je zou zeggen ´dan is de keus makkelijk gemaakt´, maar deze twijfelkonten hebben daar dus nog bijna 4 uur over gedaan :-S!

De volgende dag was niet alleen de dag van nog een extra snorkeltripje, maar ook de verjaardag van Ran (hiephiep, hoera)! Dat zou dan toch een mooie dag moeten worden! En erop terugkijkend was dat uiteindelijk ook zeker het geval: ´s middags snorkelen leverde namelijk een mooi verjaardagskadootje op van maar liefst 18 zeeschildpadden! Werkelijk waar, je hoefde maar een paar meter verder te snorkelen en daar zwom er weer eentje :-D En dit waren zeker geen kleintjes! Helaas hebben we ook behoorlijk wat gedoe gehad tijdens de trip. Het snorkelmateriaal was niet om over naar huis te schrijven (doen we nu lekker toch :-P), de beloofde snorkelplek (wat volgens zeggen de beste plek was om te snorkelen) werd een andere en de panga-ride langs een pinguïnkolonie werd in z´n geheel overgeslagen. Waarschijnlijk onnodig te zeggen dat wij op z´n zachtst gezegd ´not pleased´ waren en al helemaal niet toen we verhaal gingen halen bij onze agent die de tour had verkocht. Zijn reactie was zeer klantvriendelijk (not) dat hij daar niks aan kon doen. Nou, dat ging er bij Wendy en Tam niet in, dus dat werd een flinke discussie. Om een lang verhaal kort te maken, het eind van het liedje was dat we $10 per persoon terugkregen. Vooruit dan maar, we hadden tenslotte wel fantastisch gezwommen met al die reuzeschildpadden dus dat kadootje was al binnen! ´s Avonds hebben we de verjaardag van Ran niet heel gek gevierd, maar we zijn wel gezellig met z´n 6-en uit eten geweest (Rafealla, Wendy en 2 jongens uit Londen die we die dag tijdens het snorkelen hadden leren kennen).

En toen was het alweer tijd voor onze laatste dag op deze bijzondere eilanden. We waren inmiddels een beetje klaar met de tours en besloten om er een relaxt dagje van te maken. Dus zijn we begonnen met heerlijk uit te slapen (uiteindelijk hebben we toch ook vakantie ;-)) waarna we naar het strand Tortuga Bay zijn gegaan. Dit is een wandeltocht van ruim een uur en komt uit op een van de mooiste stranden van de Galapagos: hagelwit zand, een azuurblauwe zee, een handjevol leguanen en sporen van de schildpadden die hier `s nachts hun eieren komen leggen, wat wil je nog meer? :-) Helaas is het wegens de stromingen redelijk gevaarlijk om daar te zwemmen, maar na nog een korte strandwandeling kwamen we uit bij een rustige lagune. Dit leek een perfecte plek om eens even heerlijk te relaxen en wat te zwemmen & snorkelen tesamen met een Blue-Footed Booby die boven ons hoofd fanatiek aan het vissen was (maar volgens ons iets te grote vissen ving want hij slaagde er maar niet in om ze door te slikken :-S)! Jammer genoeg werd er al snel roet in het eten gegooid en wel in de vorm van enorme steekvliegen die een collectieve aanval op ons uitvoerden! En van kleding trokken ze zich niks aan, daar prikten ze gewoon doorheen :-(. Daar viel voor ons dus niks tegen te beginnen (we snappen nog steeds niet hoe die kerel in zijn hangmatje zo rustig kon liggen lezen...) dus hebben we maar snel de aftocht geblazen. ´s Avonds nog heerlijk pizza gegeten bij de Galapagos Deli met als afsluiting een héérlijk ijsje :-D!

En dan - zijn jullie er nog? ;-) - is er toch echt een einde gekomen aan ons fantastische Galapagos avontuur...

In ons volgende verhaal gaan we jullie vertellen hoe carnaval gevierd wordt in Ecuador en Mexico, hoe we dus van Ecuador naar Mexico gereisd zijn, en hoe we in Mexico volledig in shock raakten van al het toerisme.

Voor nu houden we ermee op, en tot snel!

R&T


* We waren in de vaste veronderstelling dat de Red-Footed Booby alleen voorkomt op het Galapagos eiland Genovesa, zijn we momenteel bezig met het uitstippelen van onze laatste weken en lezen we dat er ook een Red-Footed Booby voorkomt in Belize! Hmmm, misschien moeten we daar dan ook maar even langs... ;-)!