Golfkarretjes en rum punch

Dag beste familie, vrienden, kennissen en collega´s,

Omdat de reacties nu toch echt weg zakken op onze blog, hierbij een echte poging om een kort verhaal te posten. Hopelijk komen jullie nog even in beweging (voor de vereeuwiging in ons reisboek dat we van de blog gaan maken), want het zit er inmiddels bijna op voor ons. Tot die tijd gaan we jullie in ieder geval nog vermaken met enkele verhalen waaronder deze dus.

Eén van de opties om naar Guatemala te reizen is via Belize. En op zich was Belize voor ons geen reisdoel op zich maar volgens een vriend waren ze daar wel erg laidback en zou het dus wel de moeite waard zijn om er een dagje te relaxen. We kozen voor het plaatsje/eilandje Caye Caulker wat gemakkelijk vanuit Mexico te bereizen zou zijn. In het zuiden van Yucatan (Mexico) kun je namelijk direct de (speed)boot pakken naar Caye Caulker en de overtocht duurt dan inclusief douane zo'n 2 a 3 uur. Dus hebben we in Tulum onze spullen ingepakt en de eerste ochtendbus genomen naar het Mexicaanse plaatsje Chetumal. En daar begon de pret gelijk al: in de haven zitten namelijk twee bureautjes die allebei 1 x per dag varen van Chetumal naar Belize, de een om 15:00 uur en de andere om 15:30 uur. Over directe concurentie gesproken! Nou, dat hebben we mee mogen maken! Rond iets van half een stapten we namelijk voor deze bureautjes uit de taxi en voordat we het wisten waren we vogelvrij verklaard. We waren de enige klanten op dat moment en beide waren vastbesloten om ons binnen te slepen. Dus werden de verhalen al snel mooier en mooier:

Bureautje 1: 'wij vertrekken als eerste'
Bureautje 2: ' ... ' (er kwam een heel lang antwoord over douane en formaliteiten, maar kon niet ontkennen dat 1 eerder vertrok)
Bureautje 1: 'wij hebben bier en snacks'
Bureautje 2: 'wij ook, sterker nog, je krijgt nu direct een biertje van me!'
Bureautje 1: 'wij hebben een TV aan boord, zij niet'
Bureautje 2: 'kan wel zijn, maar die TV van hun doet het niet'
Bureautje 1: 'onze eigenaar komt uit Belize, we zijn dus een lokale onderneming, zij zijn Vietnamees'
Bureautje 2: ' ... ' (daar hadden ze niet echt van terug)

... en de prijs werd steeds een stukje lager. Uiteindelijk konden we bij beiden terecht voor dezelfde prijs (terwijl 1 ervan normaal gesproken een stukje duurder was) en hebben we ervoor gekozen om de lokale gemeenschap te steunen. Bovendien vetrok deze ook als eerste :-). Toen we in de haven de boten zagen, waren we overigens wel blij want de boot waar wij mee gingen zag er toch een stukje luxer uit (en de TV? die deed 't dus wel :-)).
Tijdens het wachten voor vertrek hebben we nog even kort Chetumal verkend. En eerlijk is eerlijk, de 1,5 uur die we daarvoor hadden was meeeer dan genoeg! Of het er nu aan lag dat het zondag was of dat het de normale gang van zaken is, er viel hier echt helemaal niets te beleven.

Terug bij de boot ging het schouwspel echter wel verder. Hier moesten we namelijk de zaken regelen bij de douane om Mexico uit te mogen. Dus sta je daar vervolgens een kwartier op een verlaten pier te wachten tot de autoriteiten eraan komen. Waarna een loketje wordt ingericht voor je stempel en je daarna je bagage neer mag leggen zodat de labrador zijn werk kan doen (tja, rontgenapparatuur hebben ze daar natuurlijk niet). Zelf moet je samen met de andere toeristen (stuk of 20) netjes op een lijn gaan staan. En toen alles goed was, mochten wij de boot in en laadden zij hun spullen weer in de vrachtwagen en vetrokken weer.
Na een relaxte overtocht van bijna 2 uur kwamen we aan in San Pedro waar de formaliteiten van de kant van Belize plaatsvonden (overigens moesten we ook daar wachten totdat de douane meneer was gearriveerd). Na de formaliteiten mochten we een andere boot op die ons in een klein half uurtje naar Caye Caulker zou brengen. Dit half uurtje was echt een prachtige overtocht: de mooie huisjes van San Pedro, de mangrove, de azuurblauwe zee en een prachtige zonsondergang maakte het plaatje compleet :-).
Aangekomen in Caye Caulker deden we iets wat we normaal gesproken nooit doen: we gingen in zee met James. James is een man die al ruim 18 jaar zijn 'eerlijke dollars' (zoals hij het uitdrukt) verdiend met mensen de weg te wijzen naar een hotel of een snorkeltour. Normaal gesproken willen we altijd alles zelf uitzoeken (zo iemand is vaak toch gelieerd aan het een of ander) maar de sfeer was hier gelijk zo relaxt dat we James een kans gaven om ons het eea te laten zien. En dat is eigenlijk prima bevallen: al snel hadden we een kamer voor 25 US dollar (wat heel schappelijk is in Belize) met uitzicht op zee en een snorkeltour geboekt met een zeilboot voor de volgende dag. We denken niet dat we dit vaker gaan doen, maar Caye Caulker is in alles een verhaal op zich: van de ene kant van het eiland naar de andere loop je in ongeveer 20 minuten in de lengte en drie blokken (5 minuten) in de breedte. Alle wegen zijn zandwegen en we hebben in totaal 1 echte auto gespot. De rest van de mensen loopt, of heeft een fiets of ... een golfkarretje! (Dat laatste ziet er overigens echt ontzettend grappig uit, want er rijden er nog best veel rond!) De eettentjes zijn vooral een paar tafeltjes of bankjes met een BBQ, reggae muziek en overal worden liters rum-punch gedronken. Het stikt er van de toeristen, maar op de een of andere manier doet het geheel niet toeristisch aan. Voor ons was het in elk geval een verademing om hier te zijn :-D!

De volgende dag moesten we om 10 uur klaarstaan voor onze zeilboot snorkeltour. Gelukkig betekende dat eigenlijk 10:30 uur waardoor wij nog tijd hadden om te ontbijten (ja ja, we passen ons hier zeer gemakkelijk aan! :-P) De boot was een niet al te grote zeilboot waar we met 10 toeristen op zaten. Het eerste uur hebben we heerlijk gezeild, zonnetje erbij en muziekje aan (nog meer reggae). Daarna was het tijd om te gaan snorkelen. De eerste snorkelstop Coral Garden was nog niet in het nationale marinepark, maar lag net daarbuiten en was bedoeld om te oefenen en te kijken of de gehuurde materialen allemaal ok waren. Onze eerste indruk was hier echter al fantastisch! We hoorden al ruim een week dat hier het tweede mooiste rif van de wereld ligt (na Australie) maar vooral Cozumel en ook Punta Allen hadden ons nog niet echt kunnen overtuigen. Maar hier, ja hier geloofden we dit zeker wel. Het koraal was echt prachtig en we hebben onze ogen uit gekeken. De tweede snorkelstop lag in het marinepark en wordt Shark-Ray Alley genoemd. Hier gaat men - zoals de naam al zegt - heen om (zand)haaien en pijlstaartroggen te kunnen zien. En met beide mag je daarna dan ook zwemmen! Naast de haaien en roggen zwemmen hier overigens ook echt honderden grote vissen rond, zo groot hadden we ze nog niet gezien! We hebben ons hier dan ook weer de ogen uitgekeken, niet in de laatste plaats omdat ook het koraal hier prachtig is. Toen we weer terug aan boord kwamen was het tijd voor de lunch en het eerste glas rum-punch :-P! Rum-punch is op het eiland zo ongeveer het standaard drankje en wij hadden een grote ton (10 liter :-P!) aan boord waar iedereen onbeperkt zijn glas mee kon bijvullen. We hadden nog een derde ronde snorkelen in het vooruitzicht dus iedereeen deed het nog even rustig aan (maar geloof ons, op de terugweg werd de ton volledig soldaat gemaakt!). De laatste snorkelplek was Hol Chan Marine Park. Hol Chan betekent in het Maya ´Little Channel´ en op de plek troffen we dan ook een kanaal aan waar het rif even onderbroken is. Omdat dit een van de eerste plekken is die werd beschermd, leven hier rond ruim 160 verschillende soorten vis. Die hebben we niet allemaal gezien, maar wel nog grotere vissen (tot wel meer dan een meter lang!) dan op de plek ervoor, barracuda´s en zeeschildpadden (blijft leuk :-)!). Kortom het was voor ons een zeer geslaagd dagje snorkelen!

Toen we op Caye Caulker aankwamen hadden we eigenlijk al direct besloten dat 1 dagje misschien wel te kort was voor het eiland. Hier nog een dagje extra relaxen, beetje zonnen en zwemmen, leek ons toch wel erg aanlokkelijk. Waar we echter geen rekening mee hadden gehouden was... regen. De volgende dag kwam het dus echt met pijpestelen uit de lucht! `s Ochtends nog wel lekker want zonder schuldgevoel konden we heerlijk uitslapen, maar de rest van de dag bleef het af en aan met bakken uit de lucht komen. En daarmee kwam het hele eilandleven ook gelijk tot stilstand te staan (dus dat wat bij ons pas bij -10 en flinke sneeuwbuien gebeurd...!). De meeste restaurantjes bleven gesloten en op straat was het vrijwel uitgestorven. Zat dus niks anders op dan op onze kamer te relaxen en wat te lezen. `s Avonds gelukkig nog wel een tentje gevonden en lekker gegeten en toen was het alweer tijd om Belize achter ons te laten. De volgende dag zouden we namelijk doorreizen naar Flores in Guatemala. Maar dat is weer een ander verhaal...

En, hebben we het ditmaal kort kunnen houden?!

Tot snel!

R&T