Onze eerste yogales samen in Guatemala

Hola amigo's! (tenminste als jullie er nog zijn ;)

We zijn inmiddels alweer bijna 2 maanden (correctie: alweer 4 maanden! correctie: alweer 7 maanden!!) terug in ons koude kikkerlandje. Nou viel dat 'koud' de eerst weken gelukkig erg mee, wat voor ons de overgang wel wat makkelijker heeft gemaakt :-). Nu we tijdens de hoogzomer periode het verhaal daadwerkelijk proberen af te maken is de zomer een groot drama en kijken we met heel veel weemoed terug naar deze fantastische periode. Tja, dat we nu dan nog met een verhaal komen over onze ervaringen in Mexico en Guatemala, is wel een beetje laat niet...?! Klopt helemaal, het is ongelooflijk hoe snel je weer meedendert op de trein van onze maatschappij en voor je het weet vliegen de weken voorbij. Gelukkig hebben we de mooie herinneringen aan onze reis :-D! Het zou alleen zo mooi zijn als ze ook in een fotoboek zitten die we thuis aan jullie kunnen laten zien (en ja, dan mag je ook de plaatjes kijken en hoef je niet alle verhalen van a-tot-z te lezen ;). Dus nu Ran zich op Emporium uitleeft op de dansvloer en ik op de kleine Tygo aan het passen ben, lijkt het een mooi moment om het verhaal dan toch nog af te maken. Gelukkig hadden we Guatemala voor het grootste deel al geschreven, de beschrijving van het laatste deel Mexico wordt wat lastiger, maar we doen ons best! :-)

Ook al ben je drie maanden weg, dan nog komt het moment dat je je beseft dat je eigenlijk veel en veel te weinig tijd hebt om alles te zien wat je wilt zien. Een groot nadeel van reizen is dan ook dat je continue andere reizigers tegenkomt met de meest mooie verhalen en de beste tips. En dat zorgt ervoor dat je na drie maanden geen korter wensenlijstje over hebt, maar dat die juist veel en veel langer is geworden! Naast Columbia wat prachtig schijnt te zijn en waarvan je met een zeilboot naar Panama kunt varen, is ook India inmiddels aan ons lijstje toegevoegd. Maar ja, dat zijn allemaal ideeën voor een volgende reis. Net als Tailand, Indonesie, Mongolie, walvissen spotten, etc. etc. Een ander land dat door veel mensen als hoogtepunt werd genoemd is Guatemala. En ja, daar waren we natuurlijk wel nog vlakbij in de buurt! Het schijnt volgens het Ministerie van Buitenlandse Zaken niet het meest veilige land te zijn om doorheen te reizen (lichtelijk understatement :-S), en vooral Tam stond daarom niet echt te springen om daar naartoe te gaan! Maar na zoveel mensen te zijn tegengekomen die zonder een enkel probleem het land waren doorkruist, en met zoveel mooie verhalen, ging toch ook zij aarzelend om.
Tja, en dan komt de vraag: wat willen en kunnen we nog allemaal zien? Omdat al vast stond dat we de laatste paar dagen in Boudewijn´s ´dorp´(= Mexico Stad) zouden doorbrengen, besloten we om dan maar het maximale te halen uit de weken die ons nog resteerden. Dus na Belize stond eerst Flores op het programma. Flores is een klein dorp dat is gebouwd op soort van eiland en doormiddel van een brug verbonden met Santa Elena op het vaste land. Vanuit hier zouden we de beroemde ruines van Tikal kunnen bezoeken, volgens velen een van de mooiste tempelsruïnes in Latijns Amerika. De reis naar Flores verliep redelijk soepel. ´s Ochtends zijn we vroeg met de boot vertrokken naar Belize City. Net als veel van de grote (hoofd)steden in Midden- en Zuid-Amerika is ook deze stad niet echt een aanrader, maar we hoefden op de pier waar we aankwamen maar een uurtje te wachten op onze bus, en konden zo gelijk verder naar Guatemala. We hebben dus in z’n geheel niks mee gekregen van de stad. De grensovergang was echt de meest makkelijke die we ooit hadden meegemaakt. Niks geen controles, onze backpacks bleven zelfs in de bus, geen enkele blik in onze rugtassen, helemaal niks. Dus een paar dollartjes lichter (belasting om Belize uit te gaan) en weer een paar stempels rijker stapten we Guatemala binnen. Na nog eens 2 uurtjes met de bus kwamen we in Santa Elena aan. Daar moesten we van bus wisselen. Dat leek echt helemaal niet logisch (Flores was nog 5 minuutjes daar vandaan) en toen we ernaar vroegen kregen we een vaag ontwijkend antwoord. Later kwamen we al snel achter de reden van het op deze wijze opereren. Tijdens deze laatste minuten in het busje werden we namelijk snel geïnformeerd over de diverse tours die er rondom Flores allemaal te doen zijn. Het werd zo overtuigend en dwingend gebracht dat we nog voordat we goed en wel aankwamen bij de hostals al betaald en getekend moesten hebben. Hele mooie werden verteld dat hun tour 's ochtends als eerste vertrekt, met een mooie luxe bus, dat je voor opening het nationaal park (Tikal) in kunt en dat je de zonsopgang kunt bewonderen vanaf de tempel. Ok, klonk op zich goed, we wilden immers de volgende dag naar Tikal, maar wij hebben altijd geleerd dat we niks mogen kopen van vreemde mannen op straat... Het ging dus allemaal een beetje tegen onze natuur in; normaal checken we eerst alles uit en zorgen we voor een goede prijs kwaliteit verhouding, we blijven immers toch Nederlanders hé! Dus aangekomen bij ons hotel vroeg Ran ze of we ook later even bij hun op kantoor langs konden komen. Nou, dat was moeilijk, lastig, erg ver weg... Nee, we konden beter nu gelijk beslissen. Toevallig is de eigenaar van hostal waar we ons lieten afzetten ook een Nederlander dus besloten we om hem in alle chaos even snel in het nederlands te vragen hoe het nou precies zat. Bleek dat het hostal precies dezelfde tour verkocht, sterker nog: bij de organisatie van de coyotes. Dus niks eerder daar, geen mooiere bus, geen zonsopgang op de tempel, precies dezelfde tour! En dat leverde dus een flinke discussie op. Het hostal verkoopt deze tours namelijk voor 115 Quetzals waarvan het merendeel dus naar de coyotes gaat. En zelf verkopen de coyotes deze tour in de bus voor 150 Quetzals. Hier zat dus klaarblijkelijk de winst van het hele verhaal: de jongens van het nieuwe busje worden zogenaamde ´coyotes´ genoemd. Zij betalen 10 Quetzals (ongeveer 10 eurocent) per persoon voor de wisseltruc van de bus aan de busmaatschappij. Voor iedere persoon die ze vervolgens bij een hotel afzetten krijgen ze 5 Quetzals van het betreffende hotel. En de rest van de centen die pakken ze dus met het oplichten van de net gearriveerde reizigers die niet beter weten!
Blijkbaar is het overigens een erg goed handeltje, want de rest van onze bus had de tour direct bij hun geboekt. Uiteraard boekten wij `m nu bij ons hostal en de volgende ochtend zaten we dus met z’n allen op dezelfde tour met als verschil een ander busje! Verder was de tour inclusief gids echt precies hetzelfde (het kwam ons allemaal goed uit, want het waren gezellige lui) Maar goed, we installeerden ons in hostal Los Amigos wat echt één van de allerleukste hostals bleek te zijn waar we hebben gezeten. Op de één of andere manier hebben ze het voor elkaar gekregen om een heel relaxte huiskamersfeer te creëren waardoor iedereen bij elkaar biertjes zit te drinken, te lezen, of gewoon te relaxen. De rest van de dag en avond vloog dan ook voorbij, maar rond een uurtje of 22 was het toch wel tijd om ons bedje op te zoeken. De volgende dag zouden we namelijk al om 4:30 uur (!!) worden opgehaald om naar Tikal te gaan.

Na dus een erg kort nachtje slapen ging om 4:00 uur de wekker. Snel aankleden, lunchpakketje ophalen en hop de bus in. Ondanks het vroege uur was het nog best gezellig in de bus en rond een uurtje of 6 kwamen we aan bij nationaal park Tikal. Mooi op tijd om nog vóór dat de poort open was bij het park te zijn (dit geloven jullie nooit)!En dus waren we als eerste busje binnen . Na nog eens 20 minuten rijden kwamen we aan bij het centrale verzamelpunt waar we een kop koffie konden drinken en vanwaar de gids ons mee zou nemen op een ruim 4 uur durende tour! Onze gids woonde al zijn hele leven in Tikal en naast de ruïnes kon hij ook veel van de wildlife laten zien. Doordat we zo vroeg waren, waren we de eerste groep die het park betrad en was er nog veel wildlife te zien: krokodillen, spider monkeys, howler monkeys, white-faced coatimundi (erg leuke beessies!), tarantula en vele mooie vogels. Normaal gesproken zoeken ze trouwens een tarantula op die je vervolgens ook op je hand kunt zetten voor een foto, maar degene die we die ochtend vonden was iets te agressief naar de smaak van onze gids. Dus dat staaltje van stalen zenuwen hebben we niet hoeven doorstaan! Het gaafst van dit alles is dan ook wel dat je tijdens het bezoek aan deze fantastische ruïnes in een geweldig gave omgeving loopt van semi oerwoud en wildlife. Hoe cool wil je het hebben?! :-D! En dan een kleine samenvatting van het culturele gedeelte van onze tour: Tikal was één van de grootste steden van de Maya`s ten tijde van de Klassieke Periode. De stad werd bewoond van ongeveer 400 v.Chr. tot 1000 n.Chr., maar kende haar hoogtepunt tussen 300 en 850 n.Chr.. Het was een van de machtigste steden in de Klassieke Periode van de Mayabeschaving en er zijn dan ook nog vele vele ruïnes te zien die hiervan getuigen. Lang niet alle ruïnes zijn (volledig) uitgegraven en de meeste zijn nauwelijks herkenbare heuvels in het jungle landschap. Het uitgraven van zo’n “heuvel” kost zes miljoen en meer dan vier jaar omdat ze er slechts 3 maanden per jaar aan kunnen werken vanwege het weer. Komt nog bij dat de ruïnes uiteindelijk het best geconserveerd blijven als ze niet opgegraven zijn. Vanuit de lucht hebben ze de stad met infrarood opnames wel volledig in kaart kunnen brengen. Het totale oppervlak van de stad was groter dan 16 km² en er zijn meer dan 3 000 ruïnes ontdekt!
Uiteraard zijn er hele boeken geschreven over dit complex (waar we willen jullie hier niet mee willen vermoeien), twee bijzondere details willen we jullie toch niet onthouden:
1. Architectuur & geluid: De piramides in Tikal zijn zo gebouwd dat ze steeds recht tegenover een andere piramide staan. De kamers bovenop de piramide zijn zo gebouwd dat ze dienen als versterker (vergelijkbaar aan die in Chichén Itzá). Hierdoor kan de stem van een persoon die bovenop een piramide staat worden gehoord door een andere persoon bovenop een andere piramide die een behoorlijk eind weg staat! Maar ook konden er volken mee toegesproken worden door de priesters en machthebbers
2. Architectuur & astrologie: Naast ceremoniële centra waren de tempels ook astrologische bakens. De tempels E1, E2 en E3 staan op een soort van noord-zuidlijn. Vanaf een observatiepunt op een dichtbijzijnde piramide (Temple of the Masks) konden de Mayas de zon zien opkomen en werden de langste & kortste dag, de lente & herfst equinox, precies gemarkeerd.
Al met al een heel bijzondere plek met prachtige verhalen in een heel bijzondere setting. Als je zo bovenop een piramide zit en geniet van het uitzicht en de papegaaien die langs vliegen dan kunnen we maar één ding zeggen: fantastisch!
Nadat we rond een uur of 2 ´s middags weer terug waren in Flores hebben we de rest van de dag relaxt doorgebracht (we waren toch best wel moe!). ´s Avonds was het weer erg gezellig in Los Amigos, maar omdat de meesten toch echt komen voor Tikal (en dus zeer vroeg hun bedje uit moeten) lagen we toch wel weer redelijk op tijd in ons mandje. En dat was maar goed ook, want moe waren we!

De volgende dag was weer een reisdag. We hadden nog wel langer in Flores willen blijven, maar door alles wat we nog wilden zien, wilden we de vaart er wel inhouden. Lanquin en Semuc Champey waren de volgende bestemmingen! Door een flink aantal reizigers als hoogtepunt genoemd van hun reis door Guatemala, dus we waren benieuwd! De reis begon ´s ochtends om 9:00 uur en we hadden mazzel: slechts met z´n tweetjes in het shuttle busje. Dus ondanks de grootte van het busje hadden we alle ruimte :-)! Zo´n 6 uur later werd het dan nog wel even spannend. Aangekomen in de stad Cobá (die momenteel niet bekend staat als de meest veilige stad) konden we even uitstappen om onze benen te strekken en naar het toilet te gaan. Onze chauffeur stapte in de eerste instantie ook uit, maar in een moment van onoplettendheid van onze kant en volkomen gebrek aan communicatie van zijn kant, stapte hij weer in het busje en reed weg met onze backpacks er nog in! What the f#$%!? Omdat we bij het kantoortje stonden van de tourorganisatie maakten we ons nog niet direct veel zorgen, maar toen het duurde en duurde begonnen we ´m toch wel even te knijpen! Na een spannende (en vooral ook erg stille) drie kwartier, zagen we dan eindelijk ons busje de straat weer in komen rijden. Pfew! Met toch wel een kleine zucht van opluchting stapten we weer in voor het vervolg van de rit. En zo stapten we aan het einde van de middag uit bij de Zephyr Lodge. Op een prachtig gelegen plek een nieuw hostal dat in nog geen enkele van de guidebooks is opgenomen. Desondanks geniet het hostal onder de backpackers een dusdanige mond-op-mond reclame dat het steeds vol zit. En terecht: de locatie is top, het ontvangst hartelijk, de keuken voortreffelijk en de sfeer wederom erg goed. Tijdens het ontvangst werd ook direct de mogelijkheid geboden om de volgende dag met een tour naar Semuc Champey te gaan. Nu kun je Semuc ook eenvoudig zelf bezoeken maar de tour zou ook een bezoek brengen aan de Grutas K´anba (grotten) en dat kon alleen met gids. De keuze was daarom snel gemaakt en de volgende dag stond Semuc Champey dan ook op het programma!

De volgende dag begonnen we met een hobbelend ritje, staand in een open truck. Een klein half uurtje later kwamen we met ons groepje van zo´n 11 personen aan bij de Grutas K´anba. Hier mocht iedereen zich omkleden en in badkleding met een kaars en al begonnen we aan onze tocht door deze grotten. Ja, jullie lezen het goed, met brandende kaarsen gingen we de donkere grotten in! Het werd een bizarre maar echt te gekke rondleiding. Zwemmen door het water, klauteren over de rotsen, omhoog klimmen tegen een waterval op, springen in een poel, glijen vanaf een natuurlijke glijbaan, en dat dus allemaal in het licht van de kaarsen. In Nederland zou dit nooit de veiligheidseisen doorstaan, maar hier in Guatemala kan het allemaal :-D! (overigens is het nooit echt gevaarlijk, dus haal maar weer rustig adem lieve ouders ;-)) De tocht duurde zo´n 2 uur en bij terugkomst had iedereen behoorlijke trek! Maar onderweg lopend naar Semuc Champey bood de mogelijkheid om van een hoge brug af te springen de rivier in toch nog genoeg uitdaging voor een korte stop. En na de gemiste kans van Ran in Baños liet hij zich dat geen tweede keer gebeuren! Tam was alleen wel te laat voor de foto, dus het bewijs ontbreekt helaas! Daarna was het dan toch echt tijd voor een korte lunch waarbij Tam helaas moest constateren dat ze een toenemende mate van pijn in haar buik had :-(. Maar je bent niet zo´n eind gekomen om dan op het laatste moment af te haken, dus dat was tandjes op elkaar en zo zijn we toch begonnen aan de half uur durende klim naar het uitzichtpunt. Want wat is Semuc Champey nu eigenlijk? Dat hebben we natuurlijk nog helemaal niet verteld! Eigenlijk spreken de foto´s voor zich, maar voor de geïnteresseerden toch een kleine uitleg:
Semuc Champey is een natuurreservaat in de regio Alta Verapaz in Guatemala. Semuc bestaat vooral uit negen natuurlijke turkoisegekleurde poelen die boven de rivier Cahabón liggen en tussen steile bergwanden begroeid met bomen. De poelen hebben zich door de eeuwen heen boven op de rivier gevormd en bestaan uit kalksteen. De rivier zelf is dat stukje onder de grond verdwenen om enkele honderden meters verder weer bovengronds te komen.
En dat levert dus een prachtig staaltje van natuurschoon op (zie foto´s :-D)! Na een tijdje van het uitzicht te hebben genoten (en vooral voor Tam even te zijn bijgekomen), was het tijd voor de afdaling die ons bij het begin van de 9 poelen zou brengen. Want er kon ook in gezwommen worden!
Na het zwemfestijn was het inmiddels alweer zo´n 3 uur in de middag. Het was dan ook tijd om weer terug te gaan naar Zephyr. Doordat we inmiddels toch wel behoorlijk waren gebroken door alle uitstapjes en ons strakke reisschema, bleek een kleine siësta die middag meer dan welkom ;-).´s Avonds waren we echter ´gedwongen´ om op tijd in het restaurant te zijn. We hadden namelijk een pizza besteld en die worden daar volledig vers gemaakt. Waarschijnlijk vanwege de inspanning of misschien vanwege het stoken van de houtoven is er dus een bestellijst die je eerder op de dag in kunt vullen en vanaf 19:30 uur worden de pizza´s dan uitgeleverd. En eerlijk is eerlijk, heerlijk waren ze :-P!
Vanwege de mooie locatie, maar ook vanwege de mogelijkheid om in een tube (grote rubberen zwemband / autoband) de rivier af te gaan of zelfstandig nog een bezoekje te brengen aan Semuc, hadden we besloten om nog een extra dagje te blijven. Helaas was het de volgende dag echter zwaarbewolkt en regenachtig :-(. Dus geen tubing met een biertje in de hand, maar een bezoekje aan de plaatselijke markt en het internet café. Het werd een relaxt dagje, maar de volgende dag was het toch echt wel tijd om weer wat nieuws op te gaan zoeken: op naar Antigua!

Deze keer zat het shuttle busje aanzienlijk voller dan de vorige keer, we hadden zelfs 1 persoon te veel. De dame in kwestie moest daardoor de hele reis bij haar vriendje op schoot zitten. Blij dat wij dat niet waren want de trip duurde namelijk ruim 8 uur! Op zich was het een rustige reis, al leidde deze ons wel dwars door het beruchte Guatemala stad. Bizar als je dan naar buiten kijkt, de mensen op straat ziet lopen en bedenkt wat daar op een gemiddelde dag allemaal op straat gebeurt. Blij dat we de stad veilig vanuit ons busje konden bekijken! En als je je dan bedenkt dat je in één van de gevaarlijke en armste steden bent van midden- en zuid-Amerika en je ziet langs de kant van de weg alleen maar Amerikaanse fastfood ketens, dan snap je het allemaal echt niet meer…… Aan het einde van de middag arriveerden we dan eindelijk in Antigua. Volgens velen een hoogtepunt in Guatemala en eerlijk is eerlijk, het stadje is zeer pittoreske met z'n lage en velgekleurde huizen omringd door 3 vulkanen. Nadat we een simpel maar goed onderkomen hadden gevonden (waar we onze chauffeur van Flores - Semuc weer tegenkwamen, wat is de wereld soms toch klein!) was het tijd voor een eerste verkenningstocht door het stadje. De volgende dag werd deze verkenning voorgezet. De stad Antigua ligt zoals gezegd tussen 3 vulkanen in en is in de loop van de tijd het slachtoffer geweest van meerdere aardbevingen. Vooral de aarbeving van 1773 heeft grote delen van de stad in puin gelegd. Tot die tijd was Antigua de hoofdstad van Guatemala, maar na deze aardbevingen werd de hoofdstad in 1776 officieel verplaatst naar het veiliger geachte Guatemala Stad. De volledige naam van Antigua is overigens 'La Antigua Guatemala' wat 'het oude Guatemala' betekent. Tijdens onze stadswandeling zagen we nog duidelijk de gevolgen van de verschillende aardbevingen voor de stad. Een flink aantal kerken en kathedralen liggen nog altijd in puin, waarschijnlijk door het verplaatsen van de hoofdstad nooit meer hersteld. Een van de kathedralen, de 'Tercera Catedral', wordt overigens wel gerestaureerd, maar wanneer ze daar klaar mee zijn?! Voor de gezonde dosis cultuur hebben we nog een museum aangedaan waar ze verschillende klederdrachten uit de omgeving werden tentoongesteld. Het leuke is dat je deze ook in het dagelijkse leven nog terugziet, al wordt dat nu bij de jongere generatie ook wel een stuk minder helaas (lang leve de mondialisering! :S) Voor een stukje Westerse 'cultuur' mocht ook een bezoekje aan de plaatselijke McDonald's natuurlijk niet ontbreken ;) En eerlijk is eerlijk, hier keken we onze ogen uit (ja, dat verwacht je niet, ze zijn toch allemaal hetzelfde!). Maar wat bleek, het was één van de mooiste McDonald's die we hebben gezien, weinig fast-food uitstraling, goed passend bij de uitstraling van het stadje en een grote groene binnentuin met fontein.
Omdat het einde van onze reis inmiddels al een beetje in zicht kwam, hielden we ook onze ogen open voor eventuele leuke souvenirs voor het thuisfront. En zo vonden we een mooie ketting voor Caley (hier komt ie dus vandaan! ;) en een authentiek koffiezaakje waarvan de eigenaar ze niet allemaal meer helemaal op een rijtje had staan. Toen we vertelden dat we uit Nederland kwamen werden we getrakteerd op een fascinerende monoloog over de Israëliërs die de macht hebben over Schiphol en over Koningin Beatrix en Wilders die hiervan op de hoogte zijn en samenzweren om ... ja, wat was het ook alweer? Het had te maken met 9-11, maar de exacte details zijn ons ontschoten (maar wat wil je dan ook, die kerel was totaal niet te volgen). Het schijnt wel zo te zijn dat je zijn mening op Internet kunt teruglezen waaronder op de site van de Intermediair. Maar ook al reageren de leiders niet op zijn berichtjes en worden ze veelal verwijderd, hij zal Obama, Beatrix en Wilders zeker laten weten dat hij van alles op de hoogte is! Dus ... ja, ze bestaan echt kunnen wij jullie vertellen, en als je eens naar Antigua gaat is het zeker de moeite om eens langs te gaan al is het maar voor de heerlijke koffie die hij zelf vers brandt (maar reserveer wel even een half uurtje ;-))!
's Avonds met een Zwitsers stel 'uit eten' geweest. Zo rond half zeven / zeven uur worden de plaatselijke eettentjes uitgestald rondom de diverse pleintjes. Voor een appel-en-een-ei kun je hier heerlijk eten :-). Nou ja, je krijgt dan toast (op z’n Mexicaans) waarop je bonenprut, verse guacamole of tomatensaus kan kiezen inclusief wat verse salade. Omdat het ook nog eens vers is, absolute aanrader (maar zorg er wel voor dat je maag al enkele weken gewend is aan het eten, je zult het nodig hebben ;-)!Na nog een drankje gedaan te hebben in de plaatselijke kroeg was het alweer bedtijd. De volgende dag zouden we rond het middaguur vertrekken naar Lago Atitlan. Antigua was leuk, maar wat ons betreft hadden we het in een dagje allemaal wel redelijk gezien en heeft het niet het effect wat andere reizigers ons hebben doen geloven!

In weer een shuttle busje vervolgden we onze weg door Guatemala. Aangekomen in Panajachel moesten we beslissen waar aan het meer we zouden willen verblijven. Panajachel is namelijk het grootste dorpje dat aan het meer ligt en een knooppunt voor de andere dorpjes. Van andere reizigers hadden we al flink wat tips gehad en grofweg konden we kiezen uit 'backpacker', 'relaxt' en 'spiritueel'. Omdat we (maar vooral Tam) toch wel nieuwsgierig waren naar het spirituele werd het het plaatsje San Marcos La Laguna. Alle dorpjes die aan het meer liggen zijn te bereiken per boot, het beste te vergelijken met een reguliere busdienst. Opstappen bracht nog een kleine uitdaging met zich mee dus sindsdien ligt Tam d'r zonnebril op de bodem van Lago Atitlan :-(! Eenmaal aangekomen in San Marcos werden we direct overvallen door een soort van authentiek hippie-gevoel. Het dorp ligt grotendeels verscholen tussen het groen en vooral het gedeelte aan het water wordt bevolkt door westerlingen op zoek naar hun spirituele ik! Er zijn verschillende centra's voor Yoga, meditatie en massages en rond de klok van 17u schalt een gebedsdienst door het dorp waar een doorsnee moskee jaloers op zou zijn! Maar als je denkt dat een moskee lawaai maakt, dan moet je hier maar eens naar luisteren (niet vol te houden dat schele mismakende geluid!). De mensen zijn er allemaal supervriendelijk en al snel raakten we aan de praat met een oude Amerikaanse oorlogsveteraan die 12 jaar geleden naar Guatemala is vertrokken en op verschillende plaatsen heeft gewoond. Een paar maanden geleden is hij naar San Marcos gekomen en voelt zich hier zo thuis dat hij niet verwacht ooit weg te gaan. Wel waarschuwt hij ons dat we onze kleding en schoenen niet buiten moeten laten, want de kans is anders groot dat je deze niet meer terugvindt. We lopen nog wat rond in het dorpje en via een aanplakbiljet komen we terecht bij Ganesh Collective. Elke dag een wisselende keuken (en kok!) en die avond staat er Thais op het menu. Eigenlijk hadden we zin in pizza, maar ach, dat kan de volgende avond ook nog. En dat is maar goed ook, want het eten is heerlijk en het toetje (brownie met verse cocosijs) is zo verrukkelijk dat we een tweede portie bestellen :D!
De volgende dag gaan we met het bootje naar San Pedro La Laguna, een backpackers dorpje een paar kilometer verderop. Op basis van verhalen van andere reizigers hadden we hoge verwachtingen, maar dat blijkt een beetje tegen te vallen. Het heeft zeker niet de charme van San Marcos en eigenlijk ziet het er een beetje rommelig uit. Alleen de eerste twee straatjes aan het meer lijkt er nog wel iets te beleven maar daarna wordt het snel rustiger. Wat wel erg leuk is dat als we verder lopen, we eindelijk een beetje en echte indruk krijgen van hoe de Guatemalezen wonen en leven. We zwerven wat door straatjes en achteraf steegjes en kijken onze ogen uit. Als het tijd is om een broodje te eten lopen we weer richting de waterkant en vinden we een tentje met een prachtig uitzicht over het meer. Terwijl we aan het wachten zijn op onze bestelling, komt een oudere man bij ons aan het tafeltje met een soort van blokfluit. Voor we het weten proberen ook wij of we geluid uit de fluit kunnen krijgen en luisteren we geïnteresseerd naar zijn verhalen over een natuurlijk product en gaten die met een loep en de zon met de hand zijn gebrand. En blijkbaar doet hij dat erg goed, want nog voordat ons eten wordt geserveerd zijn wij de trotse nieuwe eigenaars van een handgemaakte authentieke fluit uit Guatemala! :-) Terug in San Marcos zoeken we 's avonds onze Amerikaanse vriend weer op. Hij heeft ons uitgenodigd voor een feestje bij hem in het restaurant waar een vriendin van hem als vuurdanseres komt optreden evenals een goede zanger / gitarist. Het blijkt een drukke boel en niet onterecht, want ze is echt goed! Verrassend maar leuk, dat er ook spontaan een jongen van een van de tafels opstaat om ook een demonstratie weg te geven. En ook hij blijkt zeker niet onverdienstelijk! Al met al zeker de moeite waard :-)!
De volgende ochtend gaat de wekker weer bijtijds af, we willen de dag namelijk beginnen met een yoga lesje! Allebei nog nooit gedaan en als dan de eerste keer moet zijn, dan lijkt er geen betere plek te zijn dan hier :-)! We voelen ons een klein beetje ongemakkelijk als verschillende dames heel profi aan komen zetten met hun eigen matje, maar de yogajuf blijkt een heel vriendelijk meisje te zijn die ons verzekerd dat alle niveaus mee kunnen doen, dus wij ook. Nou vooruit dan maar! Pfff, het blijkt wel een stuk moeilijker dan het eruit ziet, zeker op 1 been staan blijkt nog niet mee te vallen. En blijkbaar toch ook een stuk inspannender dan je zou denken want de dagen erna hebben we gigantische spierpijnen, niet normaal :-S! En wie dan zegt dat Yoga geen actieve sport is, je traint meer van je spieren dan met menig andere sport, dat is ons dus wel duidelijk geworden! Wij vonden het desalniettemin erg leuk om te doen en het was een passende afsluiting van ons bezoekje aan deze bijzondere plek!

Rond het middaguur pakken we de boot terug naar Panajachel. Na daar te zijn aangekomen en een plek voor de nacht gevonden te hebben, werd het tijd om nog eens goed in te slaan aan typisch Guatemalese cadeaus. De volgende ochtend zouden we vanuit Panajachel vertrekken in alle vroegte met ons laatste shuttle busje. De reis gaat namelijk weer terug naar Mexico waar we nog een week de tijd hebben om naar Mexico-Stad te reizen. Maar daarover meer in ons volgende (en laatste) verslag...

Ciao!
R&T