Tours, tours en nog meer tours

Hola amigos,

Na het verlaten van Playa del Carmen, met tranen in onze ogen, zetten we ons al snel weer schrap voor de volgende uitdaging: het vinden van een geschikt hostel in Tulum. Dit bleek voor ons een hele flinke uitdaging te worden. Nadat we eerst door de shuttlebus verkeerd waren afgezet, werden we daarna bijna naast de bekende ruines van Tulum gedropt. We hadden hier een hostel gevonden in de Lonely Planet die wel wat moest zijn. Nou, goedkoop was deze wel, maar meer dan dat ook niet. Zo hopten we ook naar een tweede hostel (was niks ivm drukke weg), en liepen we uiteindelijk in de brandende zon naar het strand om daar iets te vinden. Over de hostels/cabañas aan het strand kunnen we vrij kort zijn: ze hebben een fantastische ligging aan het mooie witte strand van Tulum, maar zijn van maar weinig gemakken voorzien. Ze zijn zonder uitzondering bijna allemaal ecologisch (goed!) wat betekent: op maar bepaalde momenten van de dag stroom, gedeelde badkamers (privé was niet te betalen) en in een aantal gevallen kon je zelfs door de cabaña heen kijken! Verder zat je ook nog eens overal vanaf en kon je minder gemakkelijk op zoek gaan naar een restaurantje of touragency. Kortom, een lang verhaal kort: NIKS VOOR ONS! Twee taxiritten verder en een paar uur later zaten we uiteindelijk in Pueblo Tulum (dorp Tulum). Hier vonden we uiteindelijk alles wat we zochten voor een mooie prijs, perfect dus.

Ons eerste doel was om de ruïnes van Tulum te gaan bezoeken. We hadden bij ons hostel meteen fietsen kunnen regelen, dus op de fiets konden we ernaar toe :-D! Eenmaal daar aangekomen konden we de fietsen parkeren voor de ingang en beginnen aan onze eerste ruïnebezichtiging van onze reis; op dat er nog maar veel mogen volgen ;-)! We hadden voor deze eerste ruïne geen gids dus met behulp van ons geloofsboek (de Lonely Planet :-P) moesten we het maar doen. Wat kunnen we jullie vertellen over deze ruïnes? Allereerst zijn de ruïnes van Tulum niet erg groot. In een uur of twee heb je het toch wel echt gezien. Wel liggen deze ruïnes als enige pal aan het strand op een heuvel/klif die op zo`n 15 meter hoogte ligt. De ruïnes liggen dus aan de helderblauwe zee wat een prachtig gezicht is. Verder is deze ruïne in de Maya tijd een belangrijke handelshaven geweest. Destijds durfden en konden de mensen nog niet zover uit de kust varen, dus langs de kust op gingen de Maya´s de hele kust van Yucatan af naar beneden tot aan - in elk geval - Belize. De haven van Tulum was omgeven door een muur waarbinnen de elite woonde, daarbuiten woonde de ¨gewone¨ mens. Van de ruïnes zelf zijn nog maar enkele gebouwen over waaronder twee tempels en het kasteel. Deze gebouwen zijn, in zoverre ze te bewonderen zijn (niet overal kun je goed bij), erg mooi om te zien. Eén van de tempels (templo del pintura) heeft zelfs nog enkele te bewonderen schilderingen en sculpturen met (vlagen van) de originele kleuren.

Na dit bezoek konden we ons op de fiets weer terug begeven naar het dorpje. Hier konden we op zoek gaan naar een agency die ons de komende dagen zou kunnen gaan vermaken. Tja, we zouden namelijk een aantal tours gaan doen! Normaal niet onze hobby, maar in het kader van maximeren van onze tijd zat er niets anders op. Bovendien kun je het in een aantal gevallen op jezelf gwoon niet voor dezelfde prijs gedaan krijgen. Bij een zeer vriendelijke dame die ons zonder te onderhandelen al een betere prijs bood, boekten we onze tours. Hier zouden we geen spijt van krijgen....

Dag 1: De ruïnes van Cobà

Op deze eerste dag van drie zouden we Cobà gaan bezoeken. De bedoeling was dat in de verschillende bezoeken aan de ruïnes een zekere opbouw zou zitten. Na de eenvoudige ruïnes van Tulum, stond nu dus Cobà op het programma. Afijn, we zaten op vijf minuten van de oppikplaats, dus na met veel haast het onbijt naar binnen gewerkt te hebben (nee, we hebben ons leven nog niet gebeterd ;-)), konden we ons opnieuw begeven in het massatoerisme. Want bij de oppikplek stond een tiental busjes en eens zoveel toeristen liepen er rond. Dit zou ons verblijfsterrein zijn voor de komende dagen :-S! Nadat het busje volgeladen was, gingen we allereerst op weg naar Punta Laguna. Punta Laguna is een park gesticht door enkele maya families. Het park kent dus - zoals de naam al zegt - een lagune en veel natuur daarom heen wat door de bewoners vooral uitgenut wordt om toeristen in rond te leiden. Dat rondleiden hield voor ons het volgende in: allereerst gingen we met een bootje de lagune over. Samen met een pasgetrouwd Argentijns stel roeiden we naar de overkant. Daar eenmaal aangekomen konden we na een kleine wandeltocht canopyend terug naar de boot. Op zich was dit best wel grappig, ware het niet dat Ran zijn afremstok al in de eerste meters verloren was en dus als een ongeleid projectiel naar beneden kwam! Alles liep echter goed af voor de verandering en we gingen nog gauw voor een tweede ronde. Nadat dit zeer gemaakte maar wel vermakelijke spectakel afgelopen was, konden we terug roeien. Ditmaal was ontstond er een kleine wedstrijd tussen onze boot en een Duitse boot vol toeristen, die we helaas verloren...

Hierna gingen we met z´n allen 11 meter afdalen in een Cenote. Een cenote is een bovengrondse poel waarvan er in Yucatán ruim 3000 zijn te vinden (onder- en bovengronds). Omdat Yucatan volledig uit limestone bestaat, dat zeer poreus is, vloeit het water naar deze cenotes of via ondergrondse tunnels naar de zee. In één van deze cenotes zouden wij nu dus een verfrissende duik gaan nemen! Hiervoor moesten we via een touw en in een harnas via een touwladder zo´n 11 meter onder de grond afdalen. De duik was inderdaad erg lekker met een temperatuur van zo´n 23 graden! Nadat we er zo´n tien minuten in gezwommen en rondgedobberd hadden, klommen we weer terug naar boven. Toen we later weer in het busje zaten kregen we te horen dat in deze cenote (en de meeste andere) ook verschillende botten lagen van mensen..... Bleek dat cenotes door de maya´s veel werden gebruikt voor (menselijke) offeringsrituelen omdat ze gezien werden/worden als de toegangspoorten naar de onderwereld.... mmm lekker dan!

Eenmaal boven maakten we tot slot ook nog een traditioneel Maya zegeningsritueel mee. We werden in ieder geval gezegend voor een goede reis, maar vast ook nog veel meer...
Helaas zagen we in het park niet de apen (spider monkey´s) die ons beloofd waren. Vanwege het droge seizoen waren zij overdags verder weg op zoek naar voedsel. Voelden wij ons toch wel weer even genept... deze apen waren juist één van onze hoofddoelen van de dag... :-S.

Nadat we met z´n allen weer in de bus zaten, reden we een klein stukje naar een kortbij gelegen maya familie. Zij hielden blijkbaar iedere dag openhuis voor de tours en dat was te merken ook. Tientallen toeristen (van verschillende tours) liepen daar rond te stampen om te zien hoe de familie leefde en probeerde spullen te verkopen. Tja, van ons hoefde dit uitstapje dus niet.... Ware het niet dat we toch nog een spider monkey bij deze familie zagen! Dit aapje was toen ze klein was een keer aan komen lopen en had besloten te blijven, ze was dus een soort van huisaap geworden, maar kon zich volledig vrij bewegen. Het humeur van dit beestje was echter niet zo best door de drukte van de vele toeristen, maar daar heeft ze een goede oplossing voor: als ze de mensen is klimt ze gewoon in een van de hoge bomen rondom het huisje, lekker rustig!

Na een eenvoudig maar redelijk lunch buffet zaten we op nog geen twee minuten afstand van het hoofddoel van de dag: Cobà. Onze gids nam ons mee naar het eerste gedeelte van het park om ons wat nadere uitleg te geven over de tempels die we zagen. We zullen jullie wederom het hele verhaal besparen, echter was het wel bijzonder om te zien hoe ze een soort ballcourt gevonden hebben in verschillende plekken vanaf Arizona tot aan Costa Rica. Alhoewel niemand precies weet hoe het spel gespeeld werd, is het wel duidelijk dat hieraan de echte elite aan vechters deelnam en dat het kon gaan om serieuze aangelegenheden: dood of leven of zelfs de beslissing van een onderling stammengeschil! Gezien het feit dat het al licht begon te regenen werd onze gids al wat rapper van stof, todat ze na een half uur zei:¨nu is het jullie eigen tijd, tot straks...¨. Tja, totzover onze beloofde 1 uur tot 1,5 uur uitleg :-(! Met de resterende tijd zijn we samen met enkele anderen naar de te beklimmen tempel/piramide genaamd Nohoch gelopen. Cobá heeft de enige tempel nog te beklimmen in Yucantan en dus stonden hele hordes toeristen zich te verdringen om de 42 meter hoge de tempel op te gaan. Omhoog was nog best leuk, maar eenmaal boven sloeg de regen echt toe. Wilden we niet weer zeiknat worden (daar hadden we immers al ruime ervaring mee ;-)), dan moesten we echt naar beneden. Eenmaal beneden hebben we een tijd staan schuilen totdat de tempel bijna geheel leeg was. Regen of geen regen, dit is het moment van een tempel zonder andere toeristen! Dus stond Ran even later in het midden van de tempel en Tam met een slecht functionerend camaratoestel (vond het water niet zo leuk) foto´s te maken in de stromende regen! Al rustig teruglopend nog wat andere gebouwen bekeken om vervolgens te laat te komen bij het busje. Tja, we waren het toch niet eens met de gang van zaken, dus echt rauwig konden we er niet om zijn. We hebben onze gedachten overigens wel netjes besproken met onze beste gids, maar die werd er niet warm of koud van. Toen we hier `s avonds echter de dame over informeerde die ons de tours had verkocht, reageerde deze verontwaardigd. Ze ging hier achteraan bellen en we zouden er nog wat van horen. Aangenaam verrast liepen we de deur uit, niet verwachtend nog iets hiervan te horen. Maar aan het einde van dag 3 toen we haar weer tegenkwamen bleek dat ze ons haar commissie terug wilde geven. Kijk, zo kan het dus ook! :-)

Eenmaal in de bus, ging het busje dit keer rechtstreeks terug naar Tulum. De dag was weer lang genoeg geweest. Na de terugkomst dus maar even snel opgefrist, gegeten (niet zo heel spectaculair) en het bedje in. Op naar dag 2....

Dag 2: Sian Ka`an Bio Reserve

Tijdens onze Galapagos cruise hadden we als tip van een aardige spanjaard te horen gekregen dat het Sian Ka`an Bio Reserve meer dan de moeite waard moest zijn. Tja, en gezien het feit dat als je reist je het vooral van de tips van anderen moet hebben, hebben wij deze tip ter harte genomen. Dus daar stonden we weer, nieuwe ochtend zelfde busjes en zelfde toeristen (of andere, maar dat doet er niet toe :-P). We hebben er zin in! Ditmaal hadden we geen gids maar wel een chauffeur die volledig losgeslagen was. Alhoewel hij ook wel goede ideeën had hoor, zo vond hij de heren Chavez, Morales en Correa maar niks ("afschieten"). Ook gaf hij ons zinnige uitleg over het schiereiland Yucatan waarover je inmiddels al wat hebt kunnen lezen. Tja, deze beste chauffeur was zeer vermakelijk en dat kwam goed uit op de hobbelige rit van bijna twee uur. Want het reservaat lag "ver" van de bewoonde wereld. Eenmaal aangekomen viel dat van die bewoonde wereld wel mee (of tegen). Op Punta Allen (zoek het op met google en je ziet fantastische foto's) is een kleine gemeenschap vertegenwoordigd die vooral leeft van de toeristen die er dagelijks komen. Nadat we een drankje hadden gedaan en een soort van empanada (vielen tegen) hadden gegeten, kon de echte tour beginnen.

De tour begon wederom in een boot waar we met zo'n 6 man en een bestuurder op zaten. De bestuurder en tevens lokale gids communiceerde maar vrij weinig, dus daar hadden we niet veel aan :-S! De boottour zelf leek nog het meest op een lijstje dat afgevinkt moest worden, letterlijk:
* Krokodil
* Zeeschildpad
* Dolfijnen
* Rondvaren langs en door de mangrove (erg gaaf btw :-D!)
* Wat vogels waaronder pelikanen (ook al vloog een mooie vogel weg door het gestuntel van onze beste gids)
* Snorkelen
* Zwemmen in laagstaand water
* Klaar om afgezet te worden voor het eten!

Over het snorkelen willen we nog wel het volgende kwijt, na onze escapades aan het rif bij Cozumel hadden we geen al te hoge verwachtingen. Echter werden we deze keer getrakteerd op een heel mooi stuk rif. Grote waaiers van wel meer dan een meter groot deinden op en neer met het getij terwijl de vissen er overal rondom heen zwommen. We mochten wegens bescherming van het rif alleen maar met reddingsvest aan snorkelen. Dit bleek heel begrijpelijk want zelfs met het vest aan raakten we het vaak nog zowat aan! De ervaring van het een na grootste rif ter wereld was ditmaal uitstekend :-D!

Na het eten, wat overigens later het beste van de drie tourdagen zou blijken te zijn, hadden we nog even kort tijd voor een rondje om de kerk (wandeling door het dorpje). Hierna konden we weer met de bus en de prettig gestoorde chauffeur twee uur terug naar Tulum. Ditmaal hadden we voor de stoelen achterin gekozen omdat deze ons meer ruimte zouden moeten verschaffen dan voorin. Dat van de ruimte, dat klopte, maar waar de chauffeur ons al voor gewaarschuwd had in de ochtend, je hobbelt een stuk meer op en neer! Het was zelfs zo erg dat Ran er spontaan een lach-kick van kreeg en riep: "divertido" (= grappig) ;-)! Na deze terugrit bedankten we hartelijk de chauffeur en konden we weer aan op ons hotel. Nog één dag te gaan!

Dag 3 (en laatste dag): De ruïnes van Chichén Itzá

Tja, wat valt er nog te zeggen na al twee dagen gehad te hebben? Vrij weinig dus! Nadat we het hele ochtendritueel weer gehad hadden, gingen we op weg naar Chichén Itzá. Voordat we daar echt waren, werd er eerst nog een stop gemaakt langs zo'n verkooppunt voor souveniers. Wij vonden het schandalig dat dit weer moest, maar er waren genoeg toeristen die er hun geldbuidel lieten rinkelen! Na deze toeristische verplichting kwamen we aan bij Chichén Itzá. Deze ruïnes zijn wellicht het best zichtbaar van alle ruïnes op Yucatan en daarom wellicht ook wel de beroemste. Wederom zullen we jullie niet lastig vallen met alles wat we daar wel niet voor moois gezien hebben (veel weten we ook niet meer ;-)), maar de piramide ("el Castillo") op het grote plein was erg indrukwekkend omdat ze deze volledig hebben gerestaureerd. Ongeveer 30% hiervan is improvisatie maar dat mag de pret niet drukken. Het geeft een goed beeld van hoe het er honderden jaren geleden uit heeft (kunnen) gezien. Mooi detail van o.a. el Castillo is overigens de acoustiek die het kent. Door beneden met je handen te klappen kun je een galm horen op het gehele plein. De aannames zijn dan ook dat deze piramide onder andere gebouwd werd voor de communicatie met de inwoners op belangrijke dagen. Niet gek zo´n acoustiek van een paar honderd jaar oud! Denk overigens niet dat dit het enige indrukwekkende is aan deze piramide (en dat geldt ook voor de andere gebouwen op Chichén Itzá en andere ruïne complexen). De verschillende complexen, piramides, tempels en gebouwen zijn veelal gemaakt als onderdeel van een groter geheel. Zo is el Castillo bijvoorbeeld precies in lijn gebouwd met de kalender van de maya's en is er steeds een nieuwe piramide over de bestaande piramide gebouwd, wederom in lijn met de kalender. Er zit dus niets onder deze gebouwen, het is massief en is opgebouwd uit meerdere lagen.

Wereldberoemd is el Castillo overigens vanwege weer een ander bijzonder fenomeen. Rond de 20e van maart is het grote spectakel van het jaar: Equinox! Equinox is het tijdstip waarop de zon loodrecht boven de evenaar staat. Bij de equinox is de lengte van dag en nacht overal op aarde ruwweg gelijk en komt de zon precies in het oosten op. Op deze dag komen tienduizenden mensen speciaal naar de ruïnes van Chichén Itzá om de god Kukulkán van de trappen te zien kronkelen. Dat de Maya's over grote astrologische kennis bezaten is wel duidelijk. Voor de echte diehards hebben we een stukje uitleg gekopieerd over hoe de piramide in elkaar zit. Voor degene die dit willen skippen, scroll verder naar beneden...

* De piramide heeft 9 plateau's. De trap zorgt ervoor dat er per zijde van de piramide 18 plateau's zijn. De Maya kalender telt 18 maanden, waardoor de plateau's aan beide zijden van de trap de maanden van het jaar vertegenwoordigen.
* De vier trappen hebben 91 treden omhoog. Tel alle treden van de vier trappen bij elkaar op, en je hebt 364. Tel daarbij het bovenste plateau, en je hebt een totaal van 365 treden, het aantal dagen in een jaar.
* De as door de piramide vanaf de Noord-West hoek naar de Zuid-West hoek geven de richting aan waar de zon opkomt op de langste dag van het jaar, en waar deze neergaat op de kortste dag van het jaar.
* De piramide el Castillo, ook wel piramide van Kukulkán genoemd, is dusdanig geplaatst ten opzichte van de zon, dat op het begin van de lente, 20 maart, en het begin van de herfst, 22 september (precieze datum & tijdstip kan verschillen), de zon een schaduw op de zijkant van de trap projecteert. Deze schaduw representeert de god Kukulkán, de gevederde slang, die uit de hemel daalt.

Na de piramide van el Castillo zijn we naar de Temple of Warriors en the Great Ball Court gegaan. Hier vonden we weer zo'n eerdere arena/ballcourt zoals ook uitgelegd bij Cobà. Deze was echter wel een stuk groter en kende nog vele tekeningen langs de kant die de games uitbeelden. Na nog wat andere bezienswaardigheden kregen we van de gids vrijaf. We hadden nog ruim een uur om de overige plaatsen te zien. We kunnen jullie vertellen dat deze tijd zeer zeker niet voldoende was om alles op ons gemak te kunnen zien. Maar om dan toch echt het onderste uit de kan te halen sprintten we bijna vanaf de cenote aan de linkerkant naar de oudere ruïnes aan de rechterkant. Deze oudere ruïnes waren van een eerdere periode. Wederom te laat aankomend bij ons busje reden we meteen naar de plek om te lunchen.

Weer een buffet....en ditmaal wel de slechtste van alle. Het drinken was asociaal duur gemaakt en de dansers die ons 5 minuten lang probeerden te vermaken stonden al meteen de hand omhoog te houden. Hier deden we dus allemaal niet aan mee :-(! Na het eten ging de rit verder om wederom in een cenote te gaan zwemmen. Volgens de Lonely Planet bleek deze cenote ook nog eens de ¨ergste van alle¨ te zijn. Wat we daaruit moesten destileren wisten we ook niet, maar al gauw bleek dat deze cenote flink commercieel uitgebuit werd. Zouden ze dat dan misschien bedoeld hebben....? Afijn, Tam onthield zich van het zwemmen en ging op vogelspotjacht, Ran vermaakte zich er echter wel even prima: helder water, een fantastische omgeving en nog springen van vijf meter hoogte af ook :-D! Na het opdrogen ging de stoet andermaal terug naar Tulum.

Het zat erop. Drie dagen lang af moeten zien met de toeristentours (alhoewel ze ook erg vermakelijk waren natuurlijk, het is niet alleen maar kommer en kwel ;-)!). Dit heugelijk feit moesten we natuurlijk vieren en dat gingen we doen bij ons favoriete eettentje van Tulum: Monterrey. Dit restaurantje bestond pas een maand, maar had fantastische en gezellige bediening en heerlijk eten. In ieder geval zonder twijfel de beste hamburger van de totale vakantie :-P! En zelfs de gebakken aardappels waren precies goed gekruid! Owja, en laten we burritos met El pastor (zie vorig verhaal) en de heerlijke sausjes niet vergeten. Hebben jullie al het water in de mond? Wij wel in ieder geval ;-)! Tot slot nog een cappuccino bij een ander favoriet tentje, en we konden wederom gaan slapen om de volgende dag weer een volgend avontuur aan te gaan.

Tja, de tours zaten erop, maar ons reis gelukkig nog niet...

Op naar Belize!

Tot snel!

R&T