Carnaval & Cultuurshock....
Door: RandyenTamara
Blijf op de hoogte en volg Randy & Tamara
23 Maart 2011 | Ecuador, Baños
Beste allemaal,
Na het lange verhaal van de Galapagos ditmaal hopelijk een korter blogbericht voor jullie (althans wij vinden het korter ;-))!
Na de Galapagos kwamen we uiteindelijk aan in de hoofdstad van Ecuador: Quito. In Quito zouden we niet veel tijd hebben dus het was zaak om onze tijd goed te besteden. De eerste taxirit beloofde al veel goeds voor deze stad, in plaats van 6 dollar wilde de beste man dat we 15 dollar gingen afrekenen (hadden gereden op de meter), je kunt je voorstellen dat we daar niet in mee gegaan zijn :-S! Weinig tijd betekende ook dat we aan een simpel hostel genoeg hadden. Nadat we een goede deal hadden gekregen en genstalleerd waren, konden we op bezoek bij ons reisbureau en oude taalschool van Ran. Het was een gezellig weerzien met enkele oude bekenden. Na een kort maar stevig gesprek over onze Isla Isabella tour op de Galapagos, werden we vriendelijk doch zeker afgepoeierd :-S Daar kunnen ze zeker nog wat leren over klantvriendelijkheid! Maar goed, dan maar op zoek naar onze lunch! De lunch is toch nog wel het vermelden waard, want El Rey (oude bekende van Ran) deed nog steeds waar het bekend om was: fantastische broodjes maken :-D!
De lunch was meteen ons avondmaal en na het internetten werd het tijd voor een drankje (erg leuke kroeg) en het bedje. De volgende dag zouden we immers naar Baños vetrekken.
Nadat we in de bus naar Baños waren gestapt, volgde een bijna vier uur durende super irritante busrit! Alhoewel drie uur niet zo lang is, is niks zo frustrerend als een buschauffeur die continu optrekt en stopt om passagiers af te zetten en op te pikken. En omdat de bus niet de gehele tijd vol zat, verspilden we veel tijd met het wachten op passagiers! En het stromannetje (rechterhand van de chauffeur) maar roepen, ¨A Baños, Baños, Bañooooos...!¨ om de bus vol te krijgen. We konden die man wel door het raam heen trekken..... :-S! Eenmaal aangekomen wederom op zoek naar een hostel en wederom hadden we enigszins geluk met het vinden ervan. We moesten nog wel even wachten tot deze beschikbaar was (later begrepen we dat dat was omdat de badkamer geschilderd werd). Voor de tijd die ons nog restte in de middag had Ran al snel een doel gevonden, we konden namelijk scheuren in een Buggie voor een leuke prijs per uur. De deal was dus snel gemaakt :-D! Drie uur de tijd hadden we om met zo´n 40 kilometer per uur over de openbare weg te scheuren naar een paar standaard plekken om te bezoeken. Het was een mooie rit langs valleien en door tunnels. De kleine buggie maakte gelukkig genoeg indruk op de weg om niet van de weg gedrukt te worden. Na eenmaal de borden gevolgd te hebben om bij een waterval te komen, konden we na kort lopen (en entree betaald te hebben) het spectakel gaan aanschouwen. Fouttt, dat liep dus even anders af dan gepland. Aangemoedigd door alle borden verwachten we meer dan alleen de watervallen, maar de kolibries waren er niet en de tuin was niet veel aan. De zichtpunten op de waterval waren aardig maar wel met gevaar voor eigen leven. We stonden vanaf zelf gemaakte stellages te kijken naar de watervallen, maar deze stellages zullen voor veel mensen een zware no-go zijn (en al helemaal voor alle inspectiediensten die we in Nederland hebben). Tot overmaat van ramp bleek vanaf deze levensgevaarlijke zichtpunten dat de ¨echte¨ zichtpunten zich notabene aan de andere kant bevonden :-(! We zaten dus helemaal verkeerd!!! Na een korte loop terug, in de buggie op naar de ¨officiële¨ zichtpunten op de waterval. Deze waren van een veel en veel beter kaliber en gaven ons een hele mooie indruk van het geheel.
Terug scheurend in onze buggie konden we nog genieten van een mooie zonsondergang. Eenmaal terug in het stadje en de buggie ingeleverd te hebben (met tranen in de ogen), was het tijd voor eten en het bed.
De volgende dag konden we maar met moeite opstaan, maar tja, na het ontbijt zou een bezoek aan de natuurlijke baden van Baños wachten. Dus toch maar opgestaan en ons begeven naar de baden net buiten het stadje. Ofschoon we van meerdere mensen begrepen hadden dat deze baden (Baños betekent baden en het stadje heeft er dan ook meerdere) overbevolkt zouden zijn, was het tegendeel waar bij degene die wij bezochten. De baden maken overigens gebruik van verwarmd water dat rechtstreeks vanuit de aangrenzende vulkaan stroomt. De baden zelf zijn niet natuurlijk. Van de baden die wij bezochten was vorig jaar nog een groot gedeelte vernieuwd en daarmee zeer prettig voor ons verwende Westerse toersisten. Meerdere baden hadden warm water (waarvan één er boven de 40 graden zit) die bovendien vol zitten met mineralen (je kon dat zien aan de roestachtige uitslag die onstond rondom de baden). Het was zeer prettig wakker worden voor ons kunnen we jullie vertellen :-)
Na enkele uren vertoeft te hebben in deze omgeving en we voldoende opgeladen waren, gingen we weer terug naar het stadje voor de volgende activiteit (we moesten immers onze tijd goed besteden). Tam was er nog niet helemaal klaar voor, maar na een cappuccino bij inmiddels onze vaste koffietent (en dat na al twee bezoeken ;-)), ging onze hike toch echt van start. Tja, er zouden vele mooie hikes zijn in de omgeving, dus we zijn gewoon maar ergens heen gelopen. Komen we over een hoog viaduct heen, staan daar een paar maloten vanaf te springen! Nee, het was geen bungiejumpen, maar het was springen en schommelen tussen twee lijnen die gespannen waren tussen de brug. Gezien het feit dat het echt niks kostte stond Ran al te popelen om ook te gaan. Maar de angst van Tam zorgde ervoor dat dit feest niet doorging (echt heel jammer :-(). Na het viaduct dus maar overgstoken te zijn, begonnen we aan een klim die uiteindelijk 2 uur zou duren. De weg liep behoorlijk steil omhoog en kwam uiteindelijk ruim 800 meter hoger uit. Dit zorgde voor een flinke uitdaging! Moet wel gezegd worden dat bij iedere meter omhoog het uitzicht op het stadje en de Tungurahua vulkaan beter werd. Voor degene die hier niet op de hoogte van zijn (dat zal dus wel zo ongeveer iedereen zijn), deze vulkaan is in de afgelopen jaren menigmaal uitgebarsten en heeft de bewoners van Baños menig spannend moment bezorgd. Het dorpje ligt namelijk echt naast de vulkaan. Nadat wij eenmaal aangekomen waren op de 2.500 meter was het uitzicht zoals altijd: fantastisch! Na een kort drankje op deze spot moesten we al wel weer naar beneden, de avond zat er immers alweer aan te komen. Over een andere route teruglopend hadden onze knieën het wel te verduren, het dalen ging vrij snel over deze onverharde (en deels verharde) wegen. Toen we na ruim anderhalve uur dalen eenmaal aankwamen in een dorpje, hebben we kort daarop snel een taxi terug gepakt naar Baños. De wandeling was nog niet voorbij, maar daar het al donker was, hadden we het inmiddels al wel gezien ;-)!
Uitgeput maar tevreden arriveerden we in Baños. Na het eten zijn we nog snel even over de kermis gelopen. In verband met de carnaval waren ook daar allerlei festiviteiten te beleven. Na de nacht maakten we ons de volgende dag op voor een relaxte dag waarin we tegen het einde van de middag naar Quito terug zouden reizen. Na wat internetten en niks doen, werd het tijd om de optocht van de carnaval te gaan bekijken (hiervoor waren we tenslotte nog even in Baños gebleven). De carnaval in Baños is vrij eenvoudig van opzet, vanaf vrijdags loopt alle jeugd rond op straat met waterballonnen, waterpistooltjes en spuitbussen met schuim. Wat deze jeugd hiermee doet laat zich natuurlijk raden, elkaar te grazen nemen! Op de zaterdag dat wij er waren, werd deze traditie fijnloos doorgetrokken met als extra: iedereen die voorbij komt, jong & oud, lokaal of toerist, is doelwit! Op de straten in het centrum is het dan ook een flink gekkenhuis: iedereen, maar dan ook iedereen bekogeld elkaar, en dan vooral met schuim :-D! Ran heeft zich nog relatief lang in kunnen houden, maar op een gegeven moment sloegen de stoppen door: ¨ik moet nu ook zo´n bus hebben¨! Zo gezegd, zo gedaan, en dus mengde Ran zich volop in het gevecht, jihaa :-D! Tijdens dit alles kwam dus ook de optocht nog voorbij. Deze stelt naar onze mening echter maar weinig voor: dansgroepen die zo goed als ze kunnen in de maat proberen te dansen (dus niet!) en een enkele pick-up die versierd is met wat slingers. Zeker bij een aantal deelnemers van de dansgroepen is het enthousiasme vaak ver te zoeken. We kunnen ze het ook niet kwalijk nemen, als je zo´n lange tocht door de stad in de hitte moet lopen is het al snel geen feest meer! We hebben niet eens meer de moeite genomen om de optocht geheel af te kijken, we gingen gauw de bus halen die ons weer terug zou brengen naar Quito.
Tijdens de busreis en de aankomst op de terminal werd ons duidelijk wat alle mensen in Ecuador doen met carnaval. De wegen stonden namelijk vol met auto´s en de busterminal in Quito bulkte van de mensen. Iedereen die het geld ervoor heeft peert ´m uit de grote stad voor een weekend lang weg met vrienden of het gezin. In Quito hoef je duidelijk niet te wezen voor de carnaval. De busreis zelf ging, anders dan op de heenweg, zeer voortvarend! In plaats van de vier uur op de heenweg deden we het in iets meer dan drie uur! Het moge duidelijk zijn hoe deze chauffeur rondreed op de wegen (wel moet gezegd worden dat het ´s avonds was met maar weinig in- en uitstappers) :-S! Toen we uitstapten en zagen dat de chauffeur nog geen 18 jaar oud was, moesten wij wel even slikken.... Nadat we weer veilig aangekomen waren in ons oude hostel in Quito, hebben we heerlijk gegeten bij de Indier. Voor degene die ooit nog eens in Quito komen: dit is onze aanrader :-)! Na een drankje bij ´onze´ pub werd het alweer tijd voor het bed voor ons, want de volgende dag moesten we weer vroeg op voor onze vlucht naar Cancun, Mexico.
Over het vliegen kunnen we jullie veel maar ook weinig vertellen. Na eerst van Quito naar Lima gevlogen te zijn (3e keer Lima aangedaan deze vakantie en geen voet gezet in Peru!), konden we na ruim een uur wachten instappen voor de vijf uur durende vlucht naar Cancun. Eindelijk zouden de zon definitief gaan zien :-D!
Bij aankomst viel dat echter even tegen, het was bewolkt en het had weer eens geregend. Omdat wij van vele mensen al begrepen hadden dat Cancun zeker niet de plek is om rustig te vertoeven, begaven we ons met de eerste bus richting Playa del Carmen. Bij aankomst bevonden wij ons de eerste uren in volledige shock. Dus zo ziet massatoerisme er ook alweer uit...! Ofschoon Playa del Carmen in vergelijking met Cancun maar klein is, was de hoeveelheid aan restaurants, souvenir winkels en hotels (resorts) voor ons een redelijk groot contrast met de voorgaande weken. Nog niet gesproken over de vele toeristen waarvan de Amerikanen een groot deel uitmaken (en dat zijn - volgens ons - de allerergste :-S ....).
Goed, nadat we na wat zoeken en een beetje hulp van een vriendelijke backpacker een prima hotel gevonden hadden, konden we ons eindelijk gaan inleven in het Mexicaanse gevoel.
De eerste dag hebben we maar vrij weinig gedaan. Ontbijt gezocht, geinternet, smerig geworden van een bakje met saus waar een auto overheen reed toen wij voorbijkwamen (je kunt je voorstellen hoe pissed ik=Randy was :-(), dus ook de was nog weggebracht, en aan het strand gelegen. Deze matig zonnige dag ging op deze manier snel voorbij. Voor de volgende dag hadden we alweer een een excursie bedacht: snorkellen bij het eiland Cozumel. Het rif dat voor de oostkust van Mexico ligt schijnt het op 1 na grootste rif van de wereld te zijn (Australia's Great Barrier Reef is de grootste), dus dat moesten we wel proberen! De dag begon met lopen naar de terminal waar de (veer)pont/ferry vertrekt. Hier moesten wij eerst nog een tour regelen. Nadat we goed onderhandeld hadden (2 dollar p.p eraf gekregen ;-)) gingen we allereerst met de pont over naar Cozumel. De illusie van idylisch snorkelen was zeer snel verdwenen. Massa´s mensen gingen de veerpont al op samen met ons. En die kwamen er aan de overkant natuurlijk ook weer af, waarna de meesten rechtstreeks afliepen op een van de bureautjes die achter elkaar opgesteld stonden bij de uitgang van de pier. Nadat iedereen er was ging de tour van start. Het boot(je) had een onderwaterbodem, wat niet meer was dan een stuk glas dat ze erin gelast hadden van 1 bij 0.5 m. Het feest werd compleet toen we ook nog uitleg kregen over hoe we moesten snorkelen...! De eerste snorkelspot was wel aardig maar wel voor de beginners in onze groep. De tweede spot was een stuk interessanter, maar het stuk rif dat we zagen was flink dieper. Bij het laatste punt zagen we bijna helemaal niets meer, het was gewoon te diep. Tel hierbij op dat we met enkele tientallen groepen tegelijk aan het snorkelen waren, dat de boten langs ons heen vaarden en de duikers onder ons door zwommen! En om het plaatje nog even compleet te maken: op de achtergrond (dichterbij dan je zou denken) een drietal mega-cruiseschepen die voor de kust voor anker lagen... Het was de perfecte snorkeltour kunnen we jullie vertellen (sorry voor het cynisme) :-(!
Na dit grote feest hebben we nog kort over het eiland Cozumel gelopen. Voor de Amerikanen die met de cruiseschepen aankomen een waar walhalla. Taxfree shoppen (maar dat voordeel worden de Amerikanen wel gewoon weer opgelicht, gege) langs de tientallen juweliershops! En er lagen op het moment van ons bezoek dus drie schepen voor de kade waarvan één maar liefst 5.000 mensen telde :-S! Verder heeft het eiland alleen maar grote resorts en relatief weinig strand, dat zich bovendien ook nog eens aan de andere kant van het eiland bevind. We zijn dus gauw terug gevlucht naar de andere kant waar het vertrouwde massatoerisme op ons wachtte ;-)!
Terug op het vaste land was het plan om gebruik te maken van het happy hours. We vertellen jullie dit omdat dit vrij bizar verliep. Toen we eindelijk een tent gevonden hadden bestelden wij een lekker biertje. Happy hour betekent normaal gesproken dat je 2 voor de prijs van 1 krijgt. Serveert die kerel voor ons allebei 2 bier uit, voor een prijs die je per stuk buiten happy hour nog niet betaald! Daar hadden we niet opgerekend en de beste man hield stoïcijns vol dat het bij hun zo werkte. Omdat ons cashniveau hier niet op voorbereid was hebben we het simpel maar adequaat opgelost: we hebben allebei één bier opgedronken en er één laten staan. Geld neergelegd voor 2 biertjes en hasta luego (= tot ziens)... not!
´s avonds kwam er nog een optocht langs in verband met de carnaval. Maar veel anders dan de al eerder beschreven Ecuadoriaanse optocht was deze niet. We houden het hier dus maar even bij :-D!
Blijft over om jullie te vertellen hoe we drie dagen op rij gegeten hebben bij El Fogón. Een echte aanrader voor de liefhebbers van Mexicaans eten! Deze tent is er voor de locals, en serveert heerlijke taco´s met Al Pastor. Al Pastor is gemarineerd varkensvlees in combinatie met gedroogde chilies op de rol. Net zoals zijn broertjes Shoarma en Gyros wordt hij vervolgens langzaam gebakken op de rol die ronddraait op een spit. Het wordt vervolgens geserveerd met (een dun schijfje) ananas. Werkelijk waar heerlijk (en probeer de Taco Loco als je er toch bent)!
De volgende dag hadden we dusdanig onze buik vol van al die toeristen, dat we het hazenpad kozen richting Tulum. Deze plaats zou ons weer wat rust moeten brengen....
Tot snel met een volgende update!
R&T
Na het lange verhaal van de Galapagos ditmaal hopelijk een korter blogbericht voor jullie (althans wij vinden het korter ;-))!
Na de Galapagos kwamen we uiteindelijk aan in de hoofdstad van Ecuador: Quito. In Quito zouden we niet veel tijd hebben dus het was zaak om onze tijd goed te besteden. De eerste taxirit beloofde al veel goeds voor deze stad, in plaats van 6 dollar wilde de beste man dat we 15 dollar gingen afrekenen (hadden gereden op de meter), je kunt je voorstellen dat we daar niet in mee gegaan zijn :-S! Weinig tijd betekende ook dat we aan een simpel hostel genoeg hadden. Nadat we een goede deal hadden gekregen en genstalleerd waren, konden we op bezoek bij ons reisbureau en oude taalschool van Ran. Het was een gezellig weerzien met enkele oude bekenden. Na een kort maar stevig gesprek over onze Isla Isabella tour op de Galapagos, werden we vriendelijk doch zeker afgepoeierd :-S Daar kunnen ze zeker nog wat leren over klantvriendelijkheid! Maar goed, dan maar op zoek naar onze lunch! De lunch is toch nog wel het vermelden waard, want El Rey (oude bekende van Ran) deed nog steeds waar het bekend om was: fantastische broodjes maken :-D!
De lunch was meteen ons avondmaal en na het internetten werd het tijd voor een drankje (erg leuke kroeg) en het bedje. De volgende dag zouden we immers naar Baños vetrekken.
Nadat we in de bus naar Baños waren gestapt, volgde een bijna vier uur durende super irritante busrit! Alhoewel drie uur niet zo lang is, is niks zo frustrerend als een buschauffeur die continu optrekt en stopt om passagiers af te zetten en op te pikken. En omdat de bus niet de gehele tijd vol zat, verspilden we veel tijd met het wachten op passagiers! En het stromannetje (rechterhand van de chauffeur) maar roepen, ¨A Baños, Baños, Bañooooos...!¨ om de bus vol te krijgen. We konden die man wel door het raam heen trekken..... :-S! Eenmaal aangekomen wederom op zoek naar een hostel en wederom hadden we enigszins geluk met het vinden ervan. We moesten nog wel even wachten tot deze beschikbaar was (later begrepen we dat dat was omdat de badkamer geschilderd werd). Voor de tijd die ons nog restte in de middag had Ran al snel een doel gevonden, we konden namelijk scheuren in een Buggie voor een leuke prijs per uur. De deal was dus snel gemaakt :-D! Drie uur de tijd hadden we om met zo´n 40 kilometer per uur over de openbare weg te scheuren naar een paar standaard plekken om te bezoeken. Het was een mooie rit langs valleien en door tunnels. De kleine buggie maakte gelukkig genoeg indruk op de weg om niet van de weg gedrukt te worden. Na eenmaal de borden gevolgd te hebben om bij een waterval te komen, konden we na kort lopen (en entree betaald te hebben) het spectakel gaan aanschouwen. Fouttt, dat liep dus even anders af dan gepland. Aangemoedigd door alle borden verwachten we meer dan alleen de watervallen, maar de kolibries waren er niet en de tuin was niet veel aan. De zichtpunten op de waterval waren aardig maar wel met gevaar voor eigen leven. We stonden vanaf zelf gemaakte stellages te kijken naar de watervallen, maar deze stellages zullen voor veel mensen een zware no-go zijn (en al helemaal voor alle inspectiediensten die we in Nederland hebben). Tot overmaat van ramp bleek vanaf deze levensgevaarlijke zichtpunten dat de ¨echte¨ zichtpunten zich notabene aan de andere kant bevonden :-(! We zaten dus helemaal verkeerd!!! Na een korte loop terug, in de buggie op naar de ¨officiële¨ zichtpunten op de waterval. Deze waren van een veel en veel beter kaliber en gaven ons een hele mooie indruk van het geheel.
Terug scheurend in onze buggie konden we nog genieten van een mooie zonsondergang. Eenmaal terug in het stadje en de buggie ingeleverd te hebben (met tranen in de ogen), was het tijd voor eten en het bed.
De volgende dag konden we maar met moeite opstaan, maar tja, na het ontbijt zou een bezoek aan de natuurlijke baden van Baños wachten. Dus toch maar opgestaan en ons begeven naar de baden net buiten het stadje. Ofschoon we van meerdere mensen begrepen hadden dat deze baden (Baños betekent baden en het stadje heeft er dan ook meerdere) overbevolkt zouden zijn, was het tegendeel waar bij degene die wij bezochten. De baden maken overigens gebruik van verwarmd water dat rechtstreeks vanuit de aangrenzende vulkaan stroomt. De baden zelf zijn niet natuurlijk. Van de baden die wij bezochten was vorig jaar nog een groot gedeelte vernieuwd en daarmee zeer prettig voor ons verwende Westerse toersisten. Meerdere baden hadden warm water (waarvan één er boven de 40 graden zit) die bovendien vol zitten met mineralen (je kon dat zien aan de roestachtige uitslag die onstond rondom de baden). Het was zeer prettig wakker worden voor ons kunnen we jullie vertellen :-)
Na enkele uren vertoeft te hebben in deze omgeving en we voldoende opgeladen waren, gingen we weer terug naar het stadje voor de volgende activiteit (we moesten immers onze tijd goed besteden). Tam was er nog niet helemaal klaar voor, maar na een cappuccino bij inmiddels onze vaste koffietent (en dat na al twee bezoeken ;-)), ging onze hike toch echt van start. Tja, er zouden vele mooie hikes zijn in de omgeving, dus we zijn gewoon maar ergens heen gelopen. Komen we over een hoog viaduct heen, staan daar een paar maloten vanaf te springen! Nee, het was geen bungiejumpen, maar het was springen en schommelen tussen twee lijnen die gespannen waren tussen de brug. Gezien het feit dat het echt niks kostte stond Ran al te popelen om ook te gaan. Maar de angst van Tam zorgde ervoor dat dit feest niet doorging (echt heel jammer :-(). Na het viaduct dus maar overgstoken te zijn, begonnen we aan een klim die uiteindelijk 2 uur zou duren. De weg liep behoorlijk steil omhoog en kwam uiteindelijk ruim 800 meter hoger uit. Dit zorgde voor een flinke uitdaging! Moet wel gezegd worden dat bij iedere meter omhoog het uitzicht op het stadje en de Tungurahua vulkaan beter werd. Voor degene die hier niet op de hoogte van zijn (dat zal dus wel zo ongeveer iedereen zijn), deze vulkaan is in de afgelopen jaren menigmaal uitgebarsten en heeft de bewoners van Baños menig spannend moment bezorgd. Het dorpje ligt namelijk echt naast de vulkaan. Nadat wij eenmaal aangekomen waren op de 2.500 meter was het uitzicht zoals altijd: fantastisch! Na een kort drankje op deze spot moesten we al wel weer naar beneden, de avond zat er immers alweer aan te komen. Over een andere route teruglopend hadden onze knieën het wel te verduren, het dalen ging vrij snel over deze onverharde (en deels verharde) wegen. Toen we na ruim anderhalve uur dalen eenmaal aankwamen in een dorpje, hebben we kort daarop snel een taxi terug gepakt naar Baños. De wandeling was nog niet voorbij, maar daar het al donker was, hadden we het inmiddels al wel gezien ;-)!
Uitgeput maar tevreden arriveerden we in Baños. Na het eten zijn we nog snel even over de kermis gelopen. In verband met de carnaval waren ook daar allerlei festiviteiten te beleven. Na de nacht maakten we ons de volgende dag op voor een relaxte dag waarin we tegen het einde van de middag naar Quito terug zouden reizen. Na wat internetten en niks doen, werd het tijd om de optocht van de carnaval te gaan bekijken (hiervoor waren we tenslotte nog even in Baños gebleven). De carnaval in Baños is vrij eenvoudig van opzet, vanaf vrijdags loopt alle jeugd rond op straat met waterballonnen, waterpistooltjes en spuitbussen met schuim. Wat deze jeugd hiermee doet laat zich natuurlijk raden, elkaar te grazen nemen! Op de zaterdag dat wij er waren, werd deze traditie fijnloos doorgetrokken met als extra: iedereen die voorbij komt, jong & oud, lokaal of toerist, is doelwit! Op de straten in het centrum is het dan ook een flink gekkenhuis: iedereen, maar dan ook iedereen bekogeld elkaar, en dan vooral met schuim :-D! Ran heeft zich nog relatief lang in kunnen houden, maar op een gegeven moment sloegen de stoppen door: ¨ik moet nu ook zo´n bus hebben¨! Zo gezegd, zo gedaan, en dus mengde Ran zich volop in het gevecht, jihaa :-D! Tijdens dit alles kwam dus ook de optocht nog voorbij. Deze stelt naar onze mening echter maar weinig voor: dansgroepen die zo goed als ze kunnen in de maat proberen te dansen (dus niet!) en een enkele pick-up die versierd is met wat slingers. Zeker bij een aantal deelnemers van de dansgroepen is het enthousiasme vaak ver te zoeken. We kunnen ze het ook niet kwalijk nemen, als je zo´n lange tocht door de stad in de hitte moet lopen is het al snel geen feest meer! We hebben niet eens meer de moeite genomen om de optocht geheel af te kijken, we gingen gauw de bus halen die ons weer terug zou brengen naar Quito.
Tijdens de busreis en de aankomst op de terminal werd ons duidelijk wat alle mensen in Ecuador doen met carnaval. De wegen stonden namelijk vol met auto´s en de busterminal in Quito bulkte van de mensen. Iedereen die het geld ervoor heeft peert ´m uit de grote stad voor een weekend lang weg met vrienden of het gezin. In Quito hoef je duidelijk niet te wezen voor de carnaval. De busreis zelf ging, anders dan op de heenweg, zeer voortvarend! In plaats van de vier uur op de heenweg deden we het in iets meer dan drie uur! Het moge duidelijk zijn hoe deze chauffeur rondreed op de wegen (wel moet gezegd worden dat het ´s avonds was met maar weinig in- en uitstappers) :-S! Toen we uitstapten en zagen dat de chauffeur nog geen 18 jaar oud was, moesten wij wel even slikken.... Nadat we weer veilig aangekomen waren in ons oude hostel in Quito, hebben we heerlijk gegeten bij de Indier. Voor degene die ooit nog eens in Quito komen: dit is onze aanrader :-)! Na een drankje bij ´onze´ pub werd het alweer tijd voor het bed voor ons, want de volgende dag moesten we weer vroeg op voor onze vlucht naar Cancun, Mexico.
Over het vliegen kunnen we jullie veel maar ook weinig vertellen. Na eerst van Quito naar Lima gevlogen te zijn (3e keer Lima aangedaan deze vakantie en geen voet gezet in Peru!), konden we na ruim een uur wachten instappen voor de vijf uur durende vlucht naar Cancun. Eindelijk zouden de zon definitief gaan zien :-D!
Bij aankomst viel dat echter even tegen, het was bewolkt en het had weer eens geregend. Omdat wij van vele mensen al begrepen hadden dat Cancun zeker niet de plek is om rustig te vertoeven, begaven we ons met de eerste bus richting Playa del Carmen. Bij aankomst bevonden wij ons de eerste uren in volledige shock. Dus zo ziet massatoerisme er ook alweer uit...! Ofschoon Playa del Carmen in vergelijking met Cancun maar klein is, was de hoeveelheid aan restaurants, souvenir winkels en hotels (resorts) voor ons een redelijk groot contrast met de voorgaande weken. Nog niet gesproken over de vele toeristen waarvan de Amerikanen een groot deel uitmaken (en dat zijn - volgens ons - de allerergste :-S ....).
Goed, nadat we na wat zoeken en een beetje hulp van een vriendelijke backpacker een prima hotel gevonden hadden, konden we ons eindelijk gaan inleven in het Mexicaanse gevoel.
De eerste dag hebben we maar vrij weinig gedaan. Ontbijt gezocht, geinternet, smerig geworden van een bakje met saus waar een auto overheen reed toen wij voorbijkwamen (je kunt je voorstellen hoe pissed ik=Randy was :-(), dus ook de was nog weggebracht, en aan het strand gelegen. Deze matig zonnige dag ging op deze manier snel voorbij. Voor de volgende dag hadden we alweer een een excursie bedacht: snorkellen bij het eiland Cozumel. Het rif dat voor de oostkust van Mexico ligt schijnt het op 1 na grootste rif van de wereld te zijn (Australia's Great Barrier Reef is de grootste), dus dat moesten we wel proberen! De dag begon met lopen naar de terminal waar de (veer)pont/ferry vertrekt. Hier moesten wij eerst nog een tour regelen. Nadat we goed onderhandeld hadden (2 dollar p.p eraf gekregen ;-)) gingen we allereerst met de pont over naar Cozumel. De illusie van idylisch snorkelen was zeer snel verdwenen. Massa´s mensen gingen de veerpont al op samen met ons. En die kwamen er aan de overkant natuurlijk ook weer af, waarna de meesten rechtstreeks afliepen op een van de bureautjes die achter elkaar opgesteld stonden bij de uitgang van de pier. Nadat iedereen er was ging de tour van start. Het boot(je) had een onderwaterbodem, wat niet meer was dan een stuk glas dat ze erin gelast hadden van 1 bij 0.5 m. Het feest werd compleet toen we ook nog uitleg kregen over hoe we moesten snorkelen...! De eerste snorkelspot was wel aardig maar wel voor de beginners in onze groep. De tweede spot was een stuk interessanter, maar het stuk rif dat we zagen was flink dieper. Bij het laatste punt zagen we bijna helemaal niets meer, het was gewoon te diep. Tel hierbij op dat we met enkele tientallen groepen tegelijk aan het snorkelen waren, dat de boten langs ons heen vaarden en de duikers onder ons door zwommen! En om het plaatje nog even compleet te maken: op de achtergrond (dichterbij dan je zou denken) een drietal mega-cruiseschepen die voor de kust voor anker lagen... Het was de perfecte snorkeltour kunnen we jullie vertellen (sorry voor het cynisme) :-(!
Na dit grote feest hebben we nog kort over het eiland Cozumel gelopen. Voor de Amerikanen die met de cruiseschepen aankomen een waar walhalla. Taxfree shoppen (maar dat voordeel worden de Amerikanen wel gewoon weer opgelicht, gege) langs de tientallen juweliershops! En er lagen op het moment van ons bezoek dus drie schepen voor de kade waarvan één maar liefst 5.000 mensen telde :-S! Verder heeft het eiland alleen maar grote resorts en relatief weinig strand, dat zich bovendien ook nog eens aan de andere kant van het eiland bevind. We zijn dus gauw terug gevlucht naar de andere kant waar het vertrouwde massatoerisme op ons wachtte ;-)!
Terug op het vaste land was het plan om gebruik te maken van het happy hours. We vertellen jullie dit omdat dit vrij bizar verliep. Toen we eindelijk een tent gevonden hadden bestelden wij een lekker biertje. Happy hour betekent normaal gesproken dat je 2 voor de prijs van 1 krijgt. Serveert die kerel voor ons allebei 2 bier uit, voor een prijs die je per stuk buiten happy hour nog niet betaald! Daar hadden we niet opgerekend en de beste man hield stoïcijns vol dat het bij hun zo werkte. Omdat ons cashniveau hier niet op voorbereid was hebben we het simpel maar adequaat opgelost: we hebben allebei één bier opgedronken en er één laten staan. Geld neergelegd voor 2 biertjes en hasta luego (= tot ziens)... not!
´s avonds kwam er nog een optocht langs in verband met de carnaval. Maar veel anders dan de al eerder beschreven Ecuadoriaanse optocht was deze niet. We houden het hier dus maar even bij :-D!
Blijft over om jullie te vertellen hoe we drie dagen op rij gegeten hebben bij El Fogón. Een echte aanrader voor de liefhebbers van Mexicaans eten! Deze tent is er voor de locals, en serveert heerlijke taco´s met Al Pastor. Al Pastor is gemarineerd varkensvlees in combinatie met gedroogde chilies op de rol. Net zoals zijn broertjes Shoarma en Gyros wordt hij vervolgens langzaam gebakken op de rol die ronddraait op een spit. Het wordt vervolgens geserveerd met (een dun schijfje) ananas. Werkelijk waar heerlijk (en probeer de Taco Loco als je er toch bent)!
De volgende dag hadden we dusdanig onze buik vol van al die toeristen, dat we het hazenpad kozen richting Tulum. Deze plaats zou ons weer wat rust moeten brengen....
Tot snel met een volgende update!
R&T
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
