Paardrijden & Empanada´s!

Volgende stad, volgend verhaal. Ditmaal een verhaal over de stad Salta. Een stad in het noorden van Argentinie waar we - na alweer een lange reis - tegen het einde van de middag aankwamen. Na ons hostel gevonden te hebben (de Loney planet had ons hostel wel vermeld, maar niet op de kaart gezet... :-S), werd het tijd om te gaan genieten op een van de terrasjes rondom het centrale plein. Wat de stad voor ons vooral kenmerkt is de grote hoeveelheid aan geemigreerde Bolivianen en dus ook de vele Boliviaanse invloeden. Dat was even wennen zeg! Grote drukte op straat met mensen die van alles proberen te verkopen! En dan te bedenken dat we nog steeds in Argentinie waren, voor ons een wereld van verschil. We merkten het ook meteen aan de prijzen, die zijn toch met alles gelijk een fractie goedkoper. Desalniettemin voelden we ons toch wat meer op ons gemak, de rust die de mensen en de stad uitstraalden en de vriendelijkheid, daar houden we wel van :-D! En laat staan alle lekkere snacks die verkocht worden op straat (daar weet Randy wel raad mee :-P)! Nog voordat we goed en wel in de winkelstraat waren, hadden we onze eerste zak patat al in onze handen! Zak patat??? Jaja, jullie lezen het goed, frietjes geserveerd in de ons nederlanders welbekende Puntzak! Heerlijk waren deze (keuze uit meer sauzen dan bij ons) :-)

Maar goed, na het wandelen en snacken en aangekomen op het terrasje, werd het gelijk tijd om een empanada (deeggevouwen halve manen met verschillende vullingen) te gaan proberen vergezeld van een wijntje. Want daar staat deze stad onder andere om bekend: de lekkerste empanada´s van Argentinie! En na toch verschillende geprobeerd te hebben, kunnen wij jullie vertellen dat je voor de allerlekkerste empanada´s inderdaad naar deze stad moet komen :-P! (En uiteindelijk bleken deze eerste empanada`s die we in Salta probeerden, zelfs aan het eind van ons verblijf nog steeds de absolute favoriet te zijn!) Voor degene die geinteresseerd zijn, hierbij een selectie van de mogelijkheden:

* Carne (met gehakt, ui en/of pei, ei (proefden we), aardappel)
* Pollo (kip)
* Caprese (tomaat, mozarella en basilicum)
* Queso (kaas)
* Queso en jamon (kaas en ham, hebben we als enige niet op)
* eentje met stoofvlees (erg goed)
* Choclo (mais, vonden we zelf iets minder)
* Arabe (verschil met carne was ons onbekend, maar wel erg lekker!)

De volgende dag zijn we na het ontbijt op weg gegaan om de stad doormiddel van een teleferico te gaan bekijken. Lui als we waren hebben we ons de heenweg dan ook echt laten brengen door een lift die verdacht veel lijkt op de ons welbekende skiliften en die ook nog eens daadwerkelijk geimporteerd bleek uit Oosterijk! Boven aangekomen kreeg je een goede indruk van de stad. De stad is erg mooi in een dal gelegen en kent een voor ons heerlijk gemiddeld klimaat van rond de 20-30 graden het hele jaar door. Wel kent de stad een regentijd en een droge tijd. Voor ons een groot geluk dat we de stad aantroffen in het groen wat dus betekende dat er regen gevallen was, nadeel was alleen wel dat de regen ook nog zou vallen in de dagen die wij verbleven in Salta (en we waren Nederland daar nu juist voor ontvlucht :-(). Na de stad voldoende bekeken te hebben van bovenaf was het tijd om naar beneden te wandelen. Wij blij dat we alleen maar naar beneden hoefden zo op het midden van de dag (suerte = sterkte, zeiden we tegen de omhoog klimmende mensen op de meer dan 1000 traptredes ;-))!

In de middag zijn we naar een museum geweest waar ze één van de drie inca kinderen hebben tentoongesteld die hoog in de Andes in een ceremonieel graf zijn gevonden. Deze kinderen zijn gevonden op één van de bergen rondom Salta. Tijdens verschillende onderzoeksexpedities op bergen in de omgeving van Salta en Mendoza hebben ze meerdere graven gevonden die door de Inca´s zijn aangelegd. Let wel, we praten hier over bergen die tot bijna 7.000 meter hoog zijn! Dat zijn bergen die nu alleen beklommen worden door zeer ervaren beklimmers inclusief de meest geavanceerde apparatuur!
Na onderzoek is gebleken dat deze graven van een speciaal soort zijn en onderdeel zijn van een offer ritueel. De Inca`s offerden kinderen van goede komaf, vaak van nog geen 5 jaar oud, voor hun verschillende goden en begroeven hen op een van de vele bergen in de Andes. Deze bergen werden als heilige plaats beschouwd omdat ze dicht bij de goden stonden. De kinderen die ze gevonden hebben zijn nog bijna geheel geconserveerd en deze stellen ze nu om de beurt tentoon in het museum (al is hier wel enige discussie over). Samen met kleding en andere artikelen die ze in de graven hebben gevonden en die ook nog allemaal vrijwel in originele staat zijn (incl. helderheid van de kleuren!). Wij vonden de verhalen en de rituelen omtrent de offering vrij bizar maar toch ook weer heel erg knap (hoe krijg je het voor elkaar om mensen zo hoog te begraven? En dan de verschillende reliken die meegeofferd werden met de kinderen, deze waren bizar klein en knap gemaakt!)!
Verder bleek dat de Inca op hun hoogtepunt bijna 40.000 kilomer aan wegen hadden vanaf Colombia, via Ecuador, Peru, Bolivia, Chili tot aan Argentinie! Al met al een indrukwekkend en ook leerzaam museum.

`s Avonds hebben we, ondanks de behoorlijk toeristische inslag, genoten van een echt traditioneel muziek-en dansspectakel genaamd een Peña. Voor ons hield dit in dat we authentiek (lokaal) eten hebben besteld onder het genot van een folkloredans. Alhoewel niet echt onze dans (en dat Tamara er geen hout van kon.....zeer begrijpelijk ;-)), was het toch erg leuk om te zien! De gitarist en zanger waren overigens echt goed, zeker in zoverre we de sketchjes tussendoor begrepen! (Wij waren de enige echte buitenlanders, de rest van het publiek bestond uit Argentijnse toeristen die in de pauzes een voor een op de hak werden genomen.)

De volgende dag werd het voor ons tijd om te gaan genieten van paardrijden in de omgeving van Salta. We hadden een paardrijtoer geboekt bij een van de finca´s (kleine boerderij) in de omgeving. Deze finca lag ongeveer een half uur af van Salta en we werden opgehaald door twee heren met een oude pick-up. Paste helemaal in het plaatje dus prima, inladen en gaan! Of toch niet...? Het oude beestje leek er geen zin meer in te hebben. Maar gelukkig met wat overredingskracht en het betere aanduwwerk konden we alsnog vertrekken :-)
De finca bleek iets hoger te liggen dan Salta en middenin een vallei. Hier was het zonnodig nog groener. Vergezeld van een Zuid-Afrikaans en Scandinavisch meisje mochten we met z´n vieren het paard op en gingen we door het bos omhoog om te gaan genieten van een uitzichtpsunt over de vallei met in de verte uitzicht op Salta. Het was een erg mooie rit. Niet het gemakkelijkste voor ons en vooral niet voor de paarden (smalle paden vol met stenen en beekjes). Bij terugkomst werd er een typische Argentijnse BBQ `Asado` opgediend. Vlees, vlees en nog meer heerlijk vlees :-P, maar omdat het voornamelijk voor ons toeristen was, kregen we er ook nog sla, groenten en heerlijke gegrilde aubergines en courgette bij opgediend (echt een aanrader!). Van de wijn die wij tijdens de BBQ kregen (en die rijkelijk vloeide) werden we al snel wat losser en gezelliger ;-), en met name voor Tamara was dat ook erg goed. Ze behandelen de paarden immers niet zoals wij gewend zijn in Nederland, het gaat er allemaal flink hardhandiger aan toe (dit bleek destemeer toen een nog jong paard voor de 4e keer werd gereden vlak voor onze neus). En wij moesten daar nog wel de rest van de dag en nacht doorbrengen... Maar met de drank kwam ook het begrip en de lol (wat moet je toch met die bidets op al die WC´s in Argentinie???). De rest van de middag hebben we nog lasso´s gegooid (pffff, best wel moeilijk) en gekaart met onze Argentijnse vrienden van de finca. De andere toeristen waren al weg, die bleven niet voor nog een rit en de nacht.

Toen de schemering begon in te zetten, werden we klaargestoomd voor onze laatste rit met de paarden. Na een relaxte/rustige rit kwamen we aan bij een mirrador over Salta, precies op het moment dat het donker begon te worden en in de stad alle lichtjes aangingen. Een prachtig gezicht! Op de terugrit naar de finca hebben we kunnen genieten van de vele vuurvliegjes die overal oplichtten (jullie kennen het nummer van Owl City, (milion) Fireflies). Alles bij elkaar echt een prachtige en heel bijzondere rit! Bij terugkomst was de zere kont voor onze reizigers echer wel definitief een feit :-S! Maar we hadden wel genoten :-)

Restte ons nog om een keer gebruik te maken van (en uitleg te krijgen over) het traditionele Mate. We hebben in een eerdere update aan jullie beloofd het ritueel uit te leggen, dus hierbij:

Mate is een soort groene (kruiden)thee die je overal kan kopen. De losse blaadjes doe je in een kopje (waarvan er duizenden verschillende vormen en soorten te koop zijn). In het kopje heb je een speciaal metalenrietje met filter. Je giet er heet water op, en je kunt gaan drinken. Het wordt heel veel in groepen gedronken, maar ook thuis, op het strand, in de auto, in de bus....overal dus eigenlijk. En er zit een heel ritueel aan vast, want vrijwel altijd wordt de mate, en dus het kopje, gedeeld. Enkele van de belangrijkste `regels`:

1. degene die de mate klaarmaakt (de ‘cebador’) drinkt als eerste en maakt daarna steeds een nieuwe mate klaar voor de volgende persoon in de groep
2. je zegt geen `dank je wel` als je het kopje in ontvangst neemt. Dit is onbeleefd, tenzij je wilt aangeven dat je de volgende ronde niet meer hoeft
3. tijdens het drinken mag je niet met je tong aan het rietje komen (onhygienisch)
4. als het kopje leeg is dan geef je `m terug aan de cebador en dan wordt een nieuwe mate klaargemaakt voor de volgende persoon

Je leest het al, een gebruik vol rituelen, maar erg leuk om te leren en mee te mogen maken!

Na de mate en het avondeten, zijn we lekker gaan slapen. De nacht was goed en we konden uitslapen, maar weg konden we nog niet direct na het ontbijt. Er kwam een nieuwe toeriste en in het kader van efficiency (doen ze daar dus ook een keertje aan) vroegen ze of wij wilden blijven wachten tot zij klaar was met haar rit. En zo konden wij nog even genieten van een mooi stukje MacGyver. De heren van de finca hadden besloten om op een goedkope manier een (gif)sproeiinstallatie te maken. We hadden niet verwacht dat het zou gaan werken, maar eerlijk is eerlijk, ze hadden het uiteindelijk maar mooi voor elkaar! Zie de foto voor het resultaat.

En toen zat het er voor ons toch echt wel weer op. In de achterbak van de pick-up (op eigen verzoek)werden we terug gebracht naar de stad. Tijd voor ons om de laatste ditjes en datjes te regelen alvorens we de volgende dag naar San Pedro de Atacama zouden vertrekken. Maar ´s avonds, toen we aan het internetten waren en op het punt stonden te gaan eten, barstte de hel los. Figuurlijk weliswaar, maar de straten stonden volledig blank, het internet knalde eruit, taxis waren overbezet, eten werd niet bezorgd (dus ook niet die empanada´s die de allerlekkerste van de stad zouden moeten zijn en die we nog zo graag hadden willen proberen :-(). Er zat dus niks anders op voor de heer van het stel om op z´n slippers met kleine paraplu op z´n kop het eten te gaan halen! Het was een hele bevalling kunnen we zeggen, maar de pizza en empanada´s smaakten voortreffelijk :-D!

De volgende dag ging onze reis dus weer verder, hopelijk op weg naar minder regen....

Tot de volgende update!

R & T