Malbec op z´n best!

Beste allemaal, omdat we inmiddels wat achter lopen met onze blog, volgt hier alweer de volgende episode van onze reis.

De reis vanuit Bariloche was ons zeer comfortabel verlopen. Zoals gezegd konden wij bijna languit liggen in onze leren stoelen terwijl wij bediend werden door een mannelijke host met middageten, avond eten (met wijn als je wilde), ontbijt, films en zelfs een bingo (ja, jullie lezen het goed Bingo "Andesmar" is een veel gespeeld spel in Argentinie!). En tijdens dit alles mocht, zeker toen we Bariloche uit reden, het mooie uitzicht wederom niet ontbreken!

Maar goed, aangekomen in Mendoza ´s ochtends vroeg maar eerst op zoek naar ons hostel (die we dit keer op de valreep nog in Bariloche geboekt hadden). Dat viel tegen, Mendoza is een grote stad en dan zijn die blokken toch iets groter om te lopen... Na het opfrissen zijn we gelijk de stad maar eens gaan bekijken. Wat ons meteen al opviel is dat deze stad een stuk relaxter is dan de andere door ons bezochte steden in Argentinie (vooral een stuk minder overduidelijk toeristisch). En dat beviel ons wel na alle drukte van de afgelopen weken. Het Hart van Mendoza is ook een hele groene stad, en dat terwijl het een stad is die weliswaar op kilometers afstand ligt van het Andes gebergte, maar toch eigenlijk een woestijnstad is! Hoe dat dan toch kan, daar hebben wij ons ook menigmaal over verbaasd en vinden wij zeer ingenieus. De geimigreerde jezuïeten die eeuwen terug daar aangekomen zijn hebben een fantatisch irrigatie netwerk aangelegd waar ze tot op de dag van vandaag nog mee werken en uitbreiden. Dit betekent dat iedere dag door alle kanaaltjes water stroomt dat doormiddel van sluizen gediregeerd wordt. Hoe ingenieus als je over een stad praat met inclusief de omgeving iets meer dan 900.000 inwoners!

Maar goed, de stad was verkend en toen viel ons nog iets op, deze stad kent een siesta, en hoe. Na 13.00 ´s middags is de stad volledig uitgestorven tot 17.00 uur. Zoals wij zouden zeggen: "je kunt een kanon afschieten". En dat in zo´n grote stad! Maar goed, een ijsje konden we wel kopen, en dat hebben we dan ook maar gedaan!

Na de eerste dag stond er weer een mountainbike toer op het programma, ditmaal was de bezochte plek Maipu Valley. Na eerst uitgezocht te hebben hoe we daar met de lokale bus konden komen (we hadden geen zin in een voorgekauwde tour) en onze angst te hebben overwonnen dat het wel eens 40 graden kon worden die dag (voornamelijk de beste meneer van ons hostel die ons daar bang mee maakte), kwamen we rond 13.00 uur aan in Maipu. Maipu Valley is één van de drie grote valleien die in de omgeving van Mendoza liggen. Waar deze valleien langszamerhand wereldfaam om krijgen is de herherkomst van jullie raden het al: de Malbec. De Malbec is een wijnsoort die in de afgelopen jaren sterk in opkomst is. Deze wijn is in de afgelopen jaren steeds beter geworden en kan ondermeer van zulke uitstekende kwaliteit zijn door de al eerder berschreven irrigatiekanalen (deze reiken dus tot ver in de wijde omgeving van Mendoza)!
Op de fiets ging het dus, langs de vele verschillende bodega´s (wijnhuizen inclusief veelal de wijngaarden) die hier zijn te bezoeken. Door het late tijdstip dat we aankwamen en omdat de bodega´s nogal op tijd sloten (18.00 uur), besloten wij te beginnen met de betere bodega´s. Trapiche was de eerste halte. Een bodega die 25 miljoen liter wijn per jaar produceert waarvan 5 miljoen liter premium wijnen. In eigen bezit hebben zij 1.200 hectare die maar voor 30% van de benodige druiven zorgen, de rest kopen ze in van kleinere wijnboeren in de omgeving. Trapiche is vanuit de geschiedenis een belangrijke speler in het gebied. Dat bijkt oa uit het spoor dat tot voor het distributiemagazijn van het gebouw is gelegd. Hierdoor konden de flessen rechtstreeks worden ingeladen in de trein op weg naar Buenos Aires. Helaas wordt het spoor tegenwoordig vrijwel helemaal niet meer gebruikt en gaat alles nu met vrachtwagens. Na de uitleg over de historie van de bodega en een rondleiding van een jongen die in hetzelfde gebied gewerkt had voor de Nederlandse auotimporteur en bodega (jawel!!) PON, was het tijd om te proeven :-D Wij kunnen jullie vertellen dat wij zeer content waren met de geproefde drie wijnen :-P! We hebben dan ook opgeschreven welke het waren maar betwijfelen of we ons deze in Nederland kunnen veroorloven.
Op ging het vervolgens naar het einde van de route, want daar wilden we een bodega bezoeken genaamd Carinea. Dit was duidelijk geheel andere koek. Met iets meer dan 75.000 liter per jaar was dit een kleintje. Een familie bedrijf opgericht door een Frans geemigreerd en gepensioneerd stel die eigenlijk geen verstand hadden van wijn maken, maar met behulp van een stel wijnconsultants inmiddels een zeer respectabele bodega hebben. Een leuke meid die perfect Engels sprak gaf ons de uitleg en een rondleiding. De wijnen waren door ons als echte fijnproevers (;-)) wel als minder ervaren dan Trapiche.
Na Carinea was het toch alweer haasten naar de laatst geplande bodega: Tempus Alba. Deze bodega was uitsluitend opgericht voor de premium wijnen (sinds 2006) van deze familie en is gehuisvest in een superdeluxe nieuw gebouw. De tijd was echter kort, en met lief vragen en lachen konden we nog net samen drie wijntjes tot ons nemen in 20 minuten! Vooruit dan maar, proeven moesten we toch. En ofschoon ook deze Bodega met z´n maximaal 400.000 liter per jaar zich uitte in kwaliteit, konden we ook deze wijnen niet meer waarderen dan de `megafabriek` van Trapiche.

De terugrit naar Wines en Bikes (de fietsenverhuur) was ook nog een happening op zich, we werden de eerste paar kilomters geescorteerd door een politieauto! Sowieso hadden we al zeer veel politie gezien gedurende onze gehele trip. Ofschoon we wel gevraagd hebben waarom al die fietsende toeristen zo extreem goed in de gaten gehouden werden, kregen we geen adequaat antwoord. Al schijnt menig toerist met een wijntje teveel al slingerend terug gereden te zijn over een toch wel linke weg!

Ons verblijf in Mendoza was uiteindelijk kort maar krachtig, want de volgende avond vertrok onze bus alweer! Eén dag wijnproeven vonden wij meer dan voldoende, alhoewel de echte wijnliefhebber zich ook nog prima kan vermaken in de andere twee valley´s die wellicht nog betere bodega´s te bieden hebben! De dag zelf hebben we gespendeerd met eten bij de Mac (in ieder land waar deze zit, moeten we de Big Mac toch echt proberen ;-)) en Mister Dog (fastfood keten in Mendoza en bekend om zijn Pancho´s = hotdogs) en wandelen in het grote park van Mendoza. Want woestijn of niet, doormiddel van irrgatie kun je van alles verwezenlijken, tot aan een kunstmatig meer voor roeien aan toe (zie foto)!

Helaas hebben wij geen tijd meer gemaakt voor een dag luieren in de sauna in de bergen. Daar hadden we achteraf wel spijt van (we hadden het echt even nodig)! Dat zullen we dan maar ergens anders goed moeten gaan maken. Wellicht in Salta waar de busrit ons nu naar toe zou gaan brengen...

Ciao voor nu!
R&T