Koffie, natuurschoon en een zeekomkommer

Eenmaal van de veer af waren we na een uurtje rijden op onze nieuwe bestemming aan het strand nabij de plaats Rimouski. Hier zouden we twee nachten slapen. Het bleek op het eerste gezicht een heel klein pittoresk huisje te zijn. Groot genoeg voor ons drieën en erg gezellig aangekleed. Inmiddels alweer aardig laat geworden, zou de verdere ontdekking van deze nieuwe bestemming echter moeten wachten tot de volgende ochtend.

De volgende ochtend kwamen we erachter dat  ook nog eens een mooi uitzicht hadden over het "strand". Dit was erg aangenaam vertoeven! Na een flinke zoektocht door het jammerlijk falen van de navigatie hadden we in het stadje Rimouski een lekkere bak koffie en een broodje te pakken. Heerlijk die koffie in Canada, overal schenken ze nog volop filterkoffie en dat vindt Randy helemaal perfect :-)! Ondanks dat het alweer wat verder in de middag was wilden we toch nog graag een glimp opvangen van het park Du Bic. Het kleinste park van Gaspé Peninsula, en één van de kleinere van Canada, maar volgens ons grote handboek de Lonely :-P wellicht wel het mooiste. Het bleek dat je ook een tocht met wandelwagen kon maken van zo'n twee uur. Echt iets voor ons dus ;-)! Het bleek inderdaad een mooie wandeling met afwisselende landschappen,  meerdere wilde herten en zelfs enkele zeehonden in de verte. Voor de verandering lukte het ons nog net Alyssa de eerste herten te laten zien voordat ze wederom in slaap viel, het wordt langzamerhand een traditie...
Het mooie van deze locatie was ook dat we voor de verandering eens een keer konden koken, en dat laat pasta-monster Alyssa zich geen twee keer zeggen. Op het menu dus tonijn pasta, ons favoriete vakantie recept en altijd smakelijk te bereiden :-)!

Vrijdag 19 september, op naar weer een nieuwe bestemming. We gaan de Peninsula verder verkennen.... Voor vandaag staan er langs de route verschillende bezienswaardigheden op het programma, maar ons kennende is het altijd maar afwachten. De botanische tuinen werden het in ieder geval niet, we trokken de gemiddelde leeftijd te ver omlaag. Bovendien was dit typisch een gevalletje van, hier had je een paar weken eerder voor moeten wezen toen alles nog volop in bloei stond. Na weer een stuk verder gereden te hebben, kwamen we langs de zoveelste Tim Hortens. Een soort van fastfood keten die Randy's aandacht maar bleef trekken. Niet zo vreemd, want ieder dorp dat maar een paar inwoners bevatte had wel zo'n vestiging, soms zelfs meerdere. En dan hebben we het er nog niet eens over gehad dat de mensen er op een doordeweekse dag met de spreekwoordelijke benen uit hingen! Toch maar eens een keer proberen dus! En na deze koffiepauze bij Hortons snapte wij al snel waarom; de koffie was er goed en de zoetigheden in de vitrine waren zeer smakelijk. En dat alles voor een prima prijs inclusief wi-fi :-)! Na deze ontdekking liepen we gelijk door naar ons allereerste bezoek aan een Wall Mart (als je dan toch bezig bent). Onze conclusie; eigenlijk gewoon een Makro zonder pas en hoge stellingen. Niet meer dan deze paar geschreven zinnen waard dus!
Goed, op weg dus naar iets om te doen. Langs de route waren we nog net op tijd voor een bezoek aan Exploramer in Sainte-Anne-des-Monts. Iets voor de kleine dame om te doen, het moet ook voor haar wel leuk blijven natuurlijk. Ofschoon we vanouds weer te krap in de tijd waren voor een full tour, gaf het ruime uur dat we er waren ons een hele leuke uitstap in het maritieme leven. De man die er werkte en normaal gesproken betaald rondleidingen gaf nam ons mee om wat dingen uit te leggen. Beneden stonden allerlei bakken met zeedieren zoals diverse krabben, zeesterren, zeekomkommers en kreeften die je gewoon vast kon houden. Supercool was dat :-)! Alyssa bleek wel weer eens te meer een echte meid ("ik ben een beetje bang" / "ik vind het spannend"!) maar durfde toch nog net een zeester vast te houden.
Nadat ze ons via de intercom vriendelijk verzochten 'm te peren, gingen wij naar buiten voor de speeltuin én om nog een memorabele foto te maken van onze bolide ;-)! Vervolgens hup de auto weer in, we hadden nog een paar uur te gaan. Terwijl de zon al begon te dalen werd de omgeving steeds ruiger, je kon al goed zien hoe de rotsen door de miljoenen jaren weggesleten waren door zee en wind. Tussendoor gegeten bij een matig restaurant waar de magnetron levendig bleef piepen :-(, kwamen we om half tien aan bij ons allereerste motel. Ofschoon het buiten het drukke seizoen is en we dus totaal geen last hadden van het gebonk van buren, kunnen we zeggen dat het een prima ervaring was. Ok bedden en zelfs de mogelijkheid om zelf koffie te zetten!

De volgende dag was het dan weer eens tijd om te wandelen in één van de vele parken die Canada rijk is. Op het programma stond ditmaal Parc Forillon. Ons motel lag praktisch naast één van de ingangen en binnen vijf minuten stonden we dan ook binnen bij de zuidelijke ingang. Het weer was fris, harde wind en onder de tien graden. Na een discussie over de te lopen trail begonnen we bij een oude handelspost die geheel was ingericht volgens de late jaren 1800. Er stond zelfs een mevrouw in de klederdracht van die tijd. Erg leuk gedaan allemaal! Eenmaal buiten begon de tocht waarbij we een topje van de sluier opgelicht hebben gekregen van wat het park daadwerkelijk allemaal te bieden heeft. Tijdens deze kleine trail liepen we langs meerdere koloniale huizen die bewaard waren gebleven. Ook kwamen we een Amerikaans stekelvarken tegen :-) die heel relaxt voorbij liep. Gevolgd door een eekhoorn die een eikel voor onze ogen geheel zat af te pellen. Alyssa had op de rug van Randy een eerste klas zitplaats voor deze voorstelling!
Eenmaal terug bij de auto gingen we met de auto naar de noordelijke zijde van het park (voor de echte fanatiekelingen, het park is ook wandelend door te steken). Aan deze kant bevond zich een interpretation center over het park, een korte wandeling en een heel mooi uitzichtpunt over de zee. Om ons bezoek aan het park te besluiten hebben we vervolgens nog een korte wandeling gemaakt naar een waterval midden in het park. Wij vonden dit wellicht één van de best georganiseerde parken tot nu toe waar ook meerdere activiteiten georganiseerd worden (zoals bijvoorbeeld bevers zoeken). We hadden graag meer hikes gelopen, maar ook hierbij gold uiteraard weer dat ook ons kleine draakje het naar haar zin moet hebben. Al met al een echte aanrader dus!

Eenmaal terug in de auto, gingen we op weg naar het meer toeristische Percé. Bij ons volgende hotel (!) aangekomen, airbnb lijkt hier nog niet echt bekend, gauw op zoek naar eten. Ofschoon we in ons verhaal alleen hoogtepunten qua eten willen vermelden, willen we jullie niet onthouden om te vertellen dat het toeristische eten toch vaak met meer dalen dan hoogtepunten gepaard gaat... Weer een verkeerde keus; miskleun :-(!

Het plaatsje Percé is vooral toeristisch vanwege het eiland île Bonaventure dat te bezoeken is vanaf hier. Bovendien staat pal voor de kust een kenmerkende rots in zee die als geen ander laat zien wat "weer en wind" kan doen met het landschap. Een mooie boottocht lag dus voor ons in het verschiet... maar helaas, dikke vette pech voor de kabouter dus (sorry David)! Hoewel het weer warmer en zonniger was, waaide het nog steeds te hard waardoor de boten al enkele dagen niet konden uitvaren. Het bekijken van het eiland met duizenden (al dan niet) broedende Northern Gannets zat er voor ons helaas niet in. En wij wilden, in dit verder niet zo interessante dorp, niet nog een dag blijven om ons geluk te beproeven (we hadden voor de verandering ook al overnachtingen vast liggen voor de komende dagen). Dus op naar Rimouski via de oostkant van de Peninsula. Onderweg stopten we bij het plaatsje Bonaventure (nee, dit was niet het eiland) om een broodje te eten in het Bioparc. Dit is een kleine dierentuin met dieren die voorkomen op de Peninsula. Voor diverse dieren hebben ze 's ochtends en 's middags een programma waarbij ze om het half uur gevoederd worden. Dit is per diersoort een kleine schouwspel. Dus van de zeeleeuwen naar de otters, wasberen, bergleeuwen, lynxen en de zwarte beer. Eerlijk gezegd zijn wij minder fan van het op deze wijze houden van deze veelal prachtige dieren (ze hadden ook wolven, vossen, cyotes, etc), maar voor Alyssa een welkome afwisseling en daarmee erg leuk!

De Peninsula verder af rijdend bestond onze avondmaaltijd uit een broodje bij de SubWay (ook op ieder hoek te vinden in dit land) nadat Alyssa verrassend wakker werd met "we hebben nog niet gegeten!". Uiteindelijk kwamen we om kwart voor tien weer aan bij ons eerder bezochte huisje aan het strand; wat knus- en bekendheid kan soms geen kwaad :-) Oogjes dicht en snaveltjes toe dus maar!