Poutine, pastrami en een klein tijgertje

Op zaterdag was het goed wakker worden omdat een compleet ontbijt met veel fruit reeds klaar stond in de koelkast :-)! Daarna met de auto naar het centrum: Old Quebec. Afgezien van het feit dat het best mooi is stikt het ook van de toeristen. De ambiance was authentiek maar ook wel erg toeristisch. Dit blijkt ook wel, dat daar het meest gefotografeerde hotel ter wereld staat. Nu zul je begrijpen dat dat nu het meest gefotografeerde hotel + twee is ;-)!

Even om de hoek bij het hotel zag Alyssa iets in de verte wat haar wel aansprak: een springkussen! Dat werd dus van dichterbij poolshoogte nemen. Bleek het jaarlijkse buurtfeest te zijn van Old Québec incl. podium, muziek, hapjes, oud Canadese spelletjes (hier had overigens net zo goed 'oud Hollands' kunnen staan want ze zijn precies hetzelfde) en mogelijkheid tot sminken. Blijkbaar was het normaal gesproken een stukje warmer en dus ook een stuk drukker, dus dat was wel sneu. Maar voor Alyssa erg leuk. Eerst op het springkussen en daarna als een tijgertje gesminkt! Helemaal blij!

Na nog flink rond gewandeld te hebben inclusief de beroemde en erg mooie verdedigingswal om het oude hart heen, verlieten we onder druk van de regen het gebied. Maar niet voordat we de Canadese 'specialiteit' poutine hadden uitgeprobeerd. Van wiki: "Poutine is een gerecht bestaande uit friet bedekt met verse kaas, gedrenkt in jus en eventueel nog extra ingrediënten. Het is een typisch Canadees gerecht en het geniet vooral grote populariteit in Québec waar het wordt gezien als het nationale gerecht." En laat er nou net een tent in Québec City zitten die beweert Poutine te hebben uitgevonden, dan moet je daar toch naartoe. Ok, we zullen eerlijk zijn dit was de eerste maar ook direct de laatste keer dat we het hebben geprobeerd, dat dan weer wel ;-).

Na vervolgens een mislukte poging om een Wal-Mart te vinden en een korte stop bij onze kamer weer terug naar de stad voor het avondeten. Leuk om te vermelden hierbij is dat het een Indisch / Afgaans geïnspireerd eten was met allerlei curry's. Het restaurant was een omgebouwd huis wat nog steeds goed zichtbaar was. Ook kon je je eigen fles wijn meenemen (lees; dat hadden wij als enige niet gedaan dus zaten wij braaf aan de thee ;-))! Het eten is wat ons betreft een absolute aanrader :-) :-) :-)!

Zondag. Dag 5: note to ourselves: we zijn tijdens onze reizen geen stadsmensen, ook niet als we met een kleine dame van 2,5 op pad zijn. Dus de zondag was de dag voor een nieuwe uitdaging, blijven in Quebec City zagen we niet zitten dus hadden we de dag ervoor snel op een nieuwe locatie (ongeveer 2,5 uur rijden) een plek voor de nacht gereserveerd. Na het ontbijt met extra koekies voor Alyssa/papa en een verlate rondleiding door de grote tuin met zwembad en nog veel meer overdadige luxe (het ging nergens meer over) namen we afscheid van onze gastheer Paul. Ook Alyssa had het hier helemaal naar haar zin gehad, maar dat zal wel grotendeels hebben gelegen aan de kleine viervoeter die hier ook rondliep. Hier kijken we met een leuk gevoel op terug, nu de dag nog zien te vullen. 

Op naar de oude stad voor nog een laatste wandeling door een marktje en de "oude" haven. Dat marktje was overigens overdekt en prima verzorgd! De prijzen waren echter niet echt van de markt: prijzen van diverse groenten en fruit al gauw 2x onze prijs, en dan is onze "gunstige" wisselkoers al meegenomen! Na dit bezoek op weg naar een groot winkelcentrum voor wanten voor de kleine dame, want tijdens de walvisjacht mag er natuurlijk niet gekoukleumd worden! Bezoekers van Amerika zal het winkelcentrum fenomeen vast wel bekend voorkomen maar wij waren op dit gebied nog behoorlijk groen. Als je het grootste overdekte winkelcentrum van Oost-Nederland kent, kronenburg, dan heb je nog niks gezien dus. Want behalve dat de Canadezen (en dus de amerikanen) al hun winkelende behoeften doen op grote ongeïnspireerde buiten de stad gelegen warenhuizen, bouwmarkten, kledingwinkels en supermarches is dit winkelcentrum de overtreffende trap. Zelfs een ijsbaan en achtbaan waren er te vinden! Helaas alleen voor Alyssa was zij 5 minuten voor aankomst in slaap gevallen en mocht ze al dit moois van de binnenkant van haar oogleden bewonderen... Nadat we dan toch bij een Nederlands merk geslaagd waren (met 'Amsterdam' op het label) en papa eindelijk de lang verwachte hamburgers op had (absolute aanraders, van A&W :-P) gingen we op pad naar onze volgende bestemming: La Malbaie.

We laten de steden achter ons met belofte van Canadees natuurschoon, en niet te vergeten walvissen (!), in het verschiet. Hoewel Montreal en Quebec mooie steden zijn, stijgt de stemming met elke kilometer die we rijden. Muziekje op, cruise control en de eerste mooie uitzichten. Dit is waarvoor we naar Canada wilden. Onderweg komen we langs het bedevaartsoord Sainte-Anne-de-Beaupré. Volgens de Lonely commercieel maar zeker de moeite waard om een stop te maken. De kerk staat direct langs de kant van de weg en is behoorlijk indrukwekkend dus je kunt er eigenlijk niet omheen. Een kleiner drie kwartier later en weer een kerkelijke ervaring rijker, vervolgen we onze weg. Volgende tussenstop op de route was het pittoresk plaatsje Baie Saint Paul. Dit kende een leuk straatje met diverse ateliers en leuke huizen. Meer dan dat was het niet, maar de truc van het best gevulde restaurant leerde ons nog wel een andere specialiteit kennen; het vlees klaargemaakt in eigen gebrouwen bier! Op de pastramie van Katz New-York na de absolute tweede, HEERLIJK :-) :-) :-)!

Een klein half uur later arriveren we in La Malbaie. Hier overnachten we bij een B&B (wederom via airbnb, het bevalt goed!). We worden hartelijk ontvangen door Pierre, een oud politieman uit Montreal die samen met zijn vrouw Susanne sinds 7 jaar deze B&B runt. Dat doen ze overigens alleen in de zomermaanden, in de winter verblijven ze 6 maanden in Miami. Je kunt het slechter treffen!

Het is een oud huisje, ingericht in passende stijl. Iedere kamer heeft z'n eigen kleur met bijpassende poppen. Het kraakt hier en daar, maar dat mag de pret niet drukken. En ach, het is tenslotte ook maar voor 1 nachtje; nog 1 nachtje slapen en dan op naar de walvissen! Maar dat is weer een ander verhaal...